Sancerre 2011 Des Mont Damnés, Henri Bourgeois, Chavignol

De laatste blogspot van 2013 gaat over twee desillusies. We bezochten dit jaar Sancerre, voor het eerst. Al héél lang zijn we liefhebber van die prachtige kleine crottins, geitekaasjes, de allerlekkkerste komen van chavignol, en hebben een gecontroleerde herkomstbenaming. We zijn er in de zomer achter gekomen dat de hele wereld voor de gek wordt gehouden… er zijn géén geiten te vinden in Chavignol. Nergens. Geen enkele geit.

 

 

Dat is een ware desillusie als je die crottins voedsel voor de goden vindt. De melk wordt gekocht, werd ons te verstaan gegeven. Er is zélfs niet één weilandje waar de plaatstelijke VVV enkele oude geiten laat grazen! We bezochten natuurlijk ook wijnboeren. Zo’n über-sympathieke wijnboer, gevonden in de Guide de Hachette. En uiteindelijk bezochten we ook het huis Bourgeois, dat we al lang kennen en waar we prachtige wijnen van dronken. Het huis ligt tegenover het kerkje dat op het etiket is afgebeeld. En achter het kerkhof tegenover de kerk lopen de steile wijngaarden, die niet met machines zijn te bewerken. Het zijn de ‘verdomde’ wijnbergen waar je met de hand moet plukken. Waar de zon héél lang de druiven koestert. Het verschil tussen een gewone Sancerre en een Sancerre van die verdomde bergen is altijd goed te proeven. De wijn van de steile hellingen is rijker, heeft meer body. Het is met schroom dat we bij Bourgeois binnenstapten. Want Bourgeois is G R O O T. We koesteren graag het idee dat kleine keuterboertjes de meest verrassende wijnen maken. Maar dat is een desillussie. Grote wijnboeren hebben de kennis, de mogelijkheden en het geld om schitterende wijnen te maken. Ik herinner me een bezoek aan Banfi in Toscane, waar ik immense roestvrijstalen wijnketels zag, daar pasten hele schoolklassen in. Ik mis dan ter plekke de charme… maar Banfi maakt wereldwijnen. Bourgeois dus ook, we proeven er twaalf wijnen, die onberispelijk zijn, van verschillende gronden, jong en oud, met uitstekende toelichting.

Thuisgekomen zetten we de wijn van het sympathieke kleine wijnboertje naast de gigant Bourgeois… en zie: Bourgeois wint met gemak. Deze wijn van de verdoemde bergen is ook fris, energiek, ruikt naar buxus, kruisbes en velden vol met brandnetels. De wijn is vief en fris. Er is niks mis met grote wijnhuizen, is de oudejaarsbespiegeling van 2013. Alle lezers een heel gelukkig, gezond en vineus 2014 gewenst!

Trousseau 2010, Domaine Daniel Dugois, Arbois

 

Wijn heeft met sporters gemeen dat die moeten presteren als het moment daar is.Vandaag lees ik in de ochtendkrant dat Sven Kramer zich in Thialf Heerenveen  heeft geplaatst voor de Olympische Spelen in Sotsji. Net als Jorrit Bergsma, Lotte van Beek en Marrit Leenstra. Maar de krant kopt ook in chocoladeletters: BOB BAALT. Schaatser en Oud Olympischs kampioen Bob de Jong is nog niet geplaatst, hij presteerde niet goed genoeg bij de kwalificatiewedstrijden. Hoe vaak komt het niet voor dat we een wijn op een speciaal moment openen en dat de wijn niet tot zijn recht komt? Heb ik daarvoor die wijn zo lang laten rijpen in de kelder?, vraag je je dan af. Tja, de kelder kan ook een spookhuis worden. We dineerden met kerst bij schoonzus en zwager. Zij componeerden een menu, ik boog mij over de keuze van bijpassende wijnen. We starten met een Cremant d’Alsace van het huis Bernard Scherb uit Gueberschwir, gekozen door mijn zwager. Gemaakt van Pinot Blanc en genaamd Cuvée Emotion. Deze wijn had de dochter van het huis geschonken op haar bruiloft... Mijn zwager dacht: dan moet het wel goed zijn. En dat klopt. Ik zag op het achteretiket dat de mousserende wijn dertig maanden heeft gerijpt, dat is beduidend langer dan verplicht is – en dat vertaalt zich in een harmonieuze en mooie rondeur en een smaak met zoete appeltjes. Een cremánt die zéér de moeite waard is; waarschijnlijk een wijn die speciaal voor de gelegenheid is gemaakt. We starten met bruschetta met tomaat. Een week voor kerst zie ik de Biancosesto 2012 van La Tunella liggen, een wijngoed in Friuli waarvan ik álle wijnen ben gaan waarderen. De wijn is in een mooi kerstkistje te koop, met uitleg dat het de tiende jaargang is van deze wijn gemaakt van de lokale druiven friulano en ribolla gialla. Een lekker sappige smaak, maar vooral een opvallende neus, met anijs erin. 

Na de huisgemaakte bouillon eten we tonijn. Met een lekkere rosé, oom Peter! Riep mijn nicht. Dus even goed gezocht en een wel heel toepasselijke rosé gevonden: fluisterende engelen, Whispering Angels 2012 van domein d’Esclans uit de Provence. Eigenlijk wat te jong, deze rosé mag rijpen. Lekker krachtige smaak. Ik piekerde over een passende rode wijn bij de tonijn, en kom uit bij Trousseau, een lokale druif uit de Jura. Domaine Dugois 2010 Trousseau doet precies wat ie moet doen: hij presteert prima! Dat komt ook door de opbouw cremánt, wit, rosé en dan rood. Dit is superlicht rood, vergelijkbaar met een Bourgogne. Dit is een oudere wijn, zegt mijn zwager, die een stallucht neus ruikt. Maar het is 2010, die inderdaad al een lichte stalneus heeft, met heel licht rood zomerfruit in de delicate smaak. Past perfect bij de tonijn.

De wijn komt van OIivier Schutte, specialist in Jura wijn: www.geluksdruif.nl

UPDATE: vandaag, 28 december, heeft Bob de Jong zich op de 10.000 meter geplaatst. De Jong gaat naar zijn vijfde Olympische Spelen.

 

Amarone della Valpolicella 2008 Tedeschi

Valpolicella is de zomerse dorstlesser uit Veneto. Een wijn die zich ervoor leent om gelukzalig en gedachtenloos te genieten, maar er is ook een serieus broertje in de familie. Amarone is gemaakt van ingedroogde druiven, in dit geval  corvinone en corvina. Na dat indrogen krijg je een heel geconcentreerde wijn, met een vrij hoog alcoholgehalte. Noem het maar gerust de winterse variant van Valpolicella, een geweldige eetwijn die prima past bij winterse stoofschotels en wildgerechten. De kleur is diep en toch wat doorzichtig. Een heel mooi bouquet met pruimen, leer, tabak, echt een feestje. De wijn heeft ‘warmte’ in de neus, ik ruik ook vijgen. Bij de eerste slok komen de strakke bitters duidelijk naar voren, een wijn met een ‘bite’. In de afdronk een smaak die ik herken van de zomers vroeger: de smaak als je enkele handen kersen gegeten had, bij beide buren stond een grote kersenboom.

Dionysus Cava Canals & Munné, Brut Nature, Reserva Mètode Tradicional

Het leven is een feest. Maar je moet wel zelf de slingers ophangen, zegt men dan. Daarom hou ik van een laat ontbijt op zondagmorgen met een roerei en Cava, de Spaanse mousserende wijn. Vandaag genoten met bruin zuurdesembrood en lekkere gezouten Ardennen boter.  Deze Canals & Munné Cava komt van organisch bewerkte wijngaarden en is genoemd naar de God van de wijn. Gemaakt van 60% Xarel.lo, 30% Chardonnay and 10% Macabeu. De wijn rijpte vijftien maanden op fles en als ik het goed begrijp nog vijf maanden na dégorgement. Appeltjes in de neus en een elegante smaak met finesse. Heel plezierig om de zondag mee te beginnen, maar óók geschikt als eetlustopwekker. Gekocht bij Colruyt in Maaseik. In Brussel kreeg deze Cava dit jaar de gouden medaille op het Concours Mondial de Bruxelles.

 

http://www.canalsimunne.com/es/Portada

LAYA 2012 Almansa Old Vines, Bodegas Atalaya

Gemaakt van Garnacha Tintonera en Monastrell, komt uit wijngaarden die 700 tot 1.000 meter boven de zeespiegel liggen. De Bodega is in 2007 ontstaan door toedoen van de Gil familie uit Jumilla. De Garnacha Tintonera is de dominante druif in het gebied Almansa, dat iets onder Valencia ligt maar boven Jumilla aan de oostkant van Spanje. Een andere naam voor Garnacha Tintonera is Alicante Bouchet. Van deze bodega had ik de Atalaya wel eens in het glas gehad, maar niet deze wijn. Een kersenexplosie in de neus, maar ook vanille, kreupelhout en bittere chocolade. Smaakaanzet van kruidige bitters en véél rondeur. Een heel smakelijke wijn, een vriendje zegt mijn Lief en dat betekent dat de wijn soepel drinkt, en dat is best knap voor een wijn met 14,5% alcohol. Die is echter heel goed verpakt, je hebt er helemaal geen last van. Uitstekende prijs/kwaliteit.

Château de Plaisance 1995 Coteaux du Layon Chaume

Het honderdste curieuze flesje komt uit een van de allermooiste delen van de Coteaux du Layon, namelijk Chaume. In 1950 werd een AOC aan het gebied toegekend. Nu zijn er zo’n 1.400 hectares en het totale gebied omvat 27 gemeenten. Een deel daarvan mag zijn naam koppelen aan de AOC, samen vormen die villages zo’n 300 hectares. Binnen dit gebied liggen twee bijzondere Crus, namelijk Bonnezeaux en Quarts de Chaume. Deze wijn komt van wijngaarden die tegen het Quarts de Chaume gebied aanliggen, de wijn komt uit de gemeente Rochefort. Er zijn 70 hectare wijn in deze herkomstbenaming, de toegestane maximale hoeveelheid wijn om te maken in slechts 25 hl/ha. De chenin blanc druiven voor deze edelzoete wijn worden in opeenvolgende gangen door de wijngaard geplukt, het is zaak om de rijpe druiven en overrijpe druiven te plukken, de laatste zijn aangetast door de edele rotting.

Deze wijn is volstrekt vitaal en vief. Nu achttien jaar oud, maar zou zomaar nog tien of twintig jaar langer in de kelder kunnen liggen. De kleur heeft een goudzweem gekregen. In de neus hele mooie tonen van lavendelhoning en Turks fruit. De wijn heeft een vettige viscositeit en als de wijn de tong beroert proeft dat fluwelig. Prima balans tussen zoet en zuur. De wijn is een feest bij een lekkere wildpaté, die de wijn erg flatteert. Past natuurlijk ook bij een mooi stukje rillettes voor het diner. Of als meditatiewijn. Vandaag drink ik de wijn bij die wildpaté op een gewijd Sint Hubertus broodje. Santé.

http://www.chateaudeplaisance.com/

SOTSÀS Cuvee 2010 Maso Catanghel, Trento Adige

Dit is géén wijn voor puristen. De wijnbouwer heeft twee druiven gecombineerd die meestal níet samen in een wijn gaan, maar ieder voor zich prima wijnen voortbrengen: sauvignon (beroemd van o.a. Sancerre) en chardonnay (de grondslag voor beroemde witte Bourgogne). De neus ruikt prettig mineralig, de eerste slok laat de mond uitstekend wennen aan wijn, maar geeft nog geen wow gevoel. Pas als ik wat worstjes (pepersalami en droge worst) snij, die oppeuzel en daarna de wijn proef… presenteert de wijn zich ineens véél beter. Ik moet denken aan wijnvriend Hans, een van de grootste puristen die ik ken als het gaat om wijnproeven. Wijn moet objectief worden beoordeeld, is zijn visie. En dat doe je zónder allerlei omstandigheden mee te wegen. Als ik een wijn betitel als ‘terraswijn’ of ‘eetwijn’ fronst Hans de wenkbrauwen en.. kan ik het commentaar dat hij gaat geven dromen. Deze wijn is dus een eetwijn. De SOTSÀS cuvee heeft een neutrale smaak met prettige zuren. Zuren die prettig de mond schoonspoelen, die  worstjes extra goed doen smaken. Dit domein in Civezzano heeft wijngaarden die op een hoogte van 450 meter liggen, gronden met klein en kalk. De wijnstokken liggen op zuidoost hellingen. Dit is een elegante wijn uit de Dolomieten.  

You fuck my wine?!, Vin de France, Fabien Jouves

Wijnbouwers hebben vaak enorm de pest aan regels. Wat dat betreft onderscheiden zij zich niet van andere ondernemers. In Frankrijk bestaat een systeem van  regels waarbij onder meer druivensoorten en rendementen worden voorgeschreven. Fabien Jouves maakt wijn in Cahors, maar daar is de Jurançon Noir druif niet toegestaan. Deze druif heeft niets te maken met het gelijknamige gebied – en dat is best verwarrend. Ammehoela met de regels, heeft Fabien gedacht, ik maak er toch een lekkere wijn van. De druif Jurançon Noir is een kruising van Malbec en Folle Blanche. In het algemeen is de wijn ervan vrij licht, maar Fabien Jouves zorgt voor goed concentraat. Handgeplukt. Zes maanden rijping op betonnen cuves en houten vaten. De wijn is natuurlijk gemaakt en érg lekker, met schitterende kersenassociaties en wat chocolade in de smaak. Je mag mij wakker maken voor deze Vin De France. Een uiterst curieus flesje.

 

http://www.masdelperie.com/

Le Coq Frisé 2010 Cuvée des Amis, Limburg

Het is beter te investeren in een goede vriend dan in een dure psychiater. Ik las deze prachtige stelling uit een proefschrift in de krant. En twitterde enthousiast de stelling door. Laura twijfelde geen seconde en stuurde een tweet: Dáárom kreeg je natuurlijk die fijne fles Cuvée des Amis van mij! Met een smiley. Lief hè...  reden genoeg om die fles te openen. Ik ben een van de proevers die een zwak heeft voor Nederlandse wijn. Talloze proefvrienden reageren brommerig op onze Vaderlandse trots. Te zuur, te weinig concentraat. Maar ik krijg juist last van een 'weak spot' en zie allerlei gebreken graag door de vingers om mijn romantische idee van Nederlandse wijn te koesteren. Nou om maar meteen duidelijk te zijn: daar is bij deze wijn geen sprake van. Van gebreken. Integendeel. De 2012 werd bij de Nationale Wijnkeuring als één van de beste gekeurd. Ik heb het idee dat de 2010 van dezelfde druiven is gemaakt: Fruhburgunder,  Auxerrois en Pinot Blanc. Het is een witte wijn van rode druiven, zei Laura. Dat is te zien aan een paarsachtige zweem in de wijn. De bescheiden neus heeft een associatie met peer. De kwaliteit van deze wijn uit Epen zit in de smaak: die is sappig, opwekkend en heel vriendelijk met een fruitige toon. De wijn heeft een héél aangename balans, als een feinherb uit de Moezel. Wijnmakers Gertje Hahn en Wolfgang Kraus mogen trots zijn. Dit is een verrukkelijk glas. Gedronken bij enkele gebakken plakken aubergine uit eigen tuin en aardappeltjes, snijbonen en gehaktbrood.

 

www.lecoqfrise.nl

Eva’s Chardonnay 2011 Washington State, Charles Smith Wines, Columbia Valley

Het is mij een raadsel waarom een wijnbouwer ons eraan wil herinneren: de zondige hap uit de appel. En toch is dat precies wat Charles Smith doet. Tussen de bloemetjes op de voorkant, staat de appel uit het paradijs… met een hap eruit. En die dekselse slang die Eva verleidde staat op het achteretiket! Hele frisse appeltjes zitten ook in de neus van de wijn. De smaak is vief en opwekkend, maar in de nasmaak zit (en dat kan niemand met gezond verstand verwonderen….) een piepklein bittertje.

Domaine Eugène Carrel, Jongieux 2009, Vin de Savoie, Gamay vieilles vignes

Schitterend ouderwets etiket. Zo een waar iemand helemaal tureluurs van kan worden. Lauwerkransen. Wapen van de streek. Groot Jongieux, maar daar heeft niemand ooit van gehoord. En dan drie stempels in rood. Prestige, dat is een woord dat iedereen wel herkent. Savoie is de bergstreek tegen Zwitserland. Ik proef deze wijn in een leerzame Savoie proeverij met leuke autochtone druiven zoals Jacquère, Altesse en Mondeuse. Maar meneer Carrel heeft oude gamay stokken, zeg maar gerust stokoude gamay wijnstokken. En hij maakt daar een wijn van die mij de adem beneemt, wat een schoonheid! Overweldigend mooi boeket: rood fruit, klein rood pepertje, vleug van laurier, aardbei. Soepele en hemels elegante smaak, goede zuren en ook nog nahangend. Instant geluk, deze rode bergwijn. Ik hou ervan adressen te verzamelen om nog eens te bezoeken. Vaak musea, soms een bezienswaardigheid, geregeld een restaurant en ja, ook wijnbouwers die indruk maken. Monsieur Carrel komt op de wenslijst.   

Clos de Clochers, Riesling Vin de Glace 2004

 

Deze wijn past goed bij de curieuze flesjes op dit blog. Er zijn maar 360 flessen gemaakt van deze wijn, die is geoogst bij min 8 graden Celcius. Op het etiket staat Grand Premier Cru, dat is een kwalificatie die Luxemburgse wijnen krijgen als ze in een proefcommissie méér dan 18 punten krijgen uit 20. Er is 160 hectare riesling aangeplant in Luxemburg, die vaak erg mooie wijnen geven. Deze wijn heeft maar liefst 280 gram restsuiker per liter. De kleur is oudgoud. De wijn is weelderig met een honingtoets en Rubensiaanse balans. Ik val altijd als een blok voor dit soort exclusieve en curieuze zoete wijnen. In Duitsland zou dit eiswein heten. Het is goddelijke nectar. Een meditatiewijn par excellence.

Contemplations, Merlot/Malbec 2011, Katarzyna

Op deze blog staan proefnotities centraal. En ook technische gegevens over de wijnen. Ik wil nu eens aandacht vragen voor de marketing van wijn: hoe verkoop je wijn? Da’s simpel, zal de lezer zeggen: maak kwaliteit en werk aan bekendheid. Maar zo simpel is het niet. Vóórdat een domein of een gebied een kwaliteitsimago heeft… daar gaan heel wat jaren overheen. Deze wijn is Bulgaars en er zijn héél wat marketing technieken op losgelaten. Er staat een knappe dame op het etiket, met een engelengezicht: de Venus van Boticelli. De wijn  luistert naar een naam die uitnodigt om de wijn bij guur najaarsweer te genieten, net terug uit een regenbui. Je maakt de haard aan… dan wil je een glas wijn en boeiende conversatie. Contemplations heet de wijn. Dat staat voor overdenkingen. Er staan ook overdenkingen op de fles. Niet van de minste denkers: Dostojevsky, Victor Hugo, Albert Camus, Nikolai Gogol en Pablo Picasso. De overdenkingen nodigen uit tot dialoog. Neem nou deze: Schoonheid is mysterieus en verschrikkelijk tegelijk. God en de duivel vechten om het hart van de man. Of deze: Kunst is niet de toepassing van een canon van schoonheid, maar wat het instinct en het brein kan bedenken zonder enige canon. Wanneer we een vrouw liefhebben beginnen we niet met het meten van haar ledematen.

Toen ik de fles uit de Thracian Valley in handen nam, kon ik andere wijnflessen in het schap bekijken. Iedere fles heeft een eigen kunstig etiket en ook eigen teksten! De flessen zijn genummerd en voorzien van summiere toelichting. Enfin, wat je allemaal niet moet doen om een fles Bulgaarse wijn aan de man te brengen. Maar hoe proeft die wijn nu? Dikke paars kleur. Een zwoele neus met kers en chocolade, ik zou denken dat de Malbec hierin duidelijke tot uitdrukking komt.De wijn is gemaakt van 70% merlot en 30% malbec. De wijn komt vet in de mond met evidente bitters en goede zuurgraad. Iets van laurierdrop en munt. Warme wijn waarin de alcohol (14,5 procent) wel proefbaar is. De wijn opende ik om 12.30 uur. Zes uurtjes later heeft de wijn rondeur en zijn de bitters wat minder prominent. Ik beveel de wijn zonder terughoudendheid aan. Mits de lezer geen fanatiek aanhanger is van Sophocles, die immers zei: Het gelukkigst leeft men, als men nooit nadenkt.

Wijnhandel Ad Bibendum, Antwerpen

Vin Jaune 2002, Domaine Auguste Pirou, Arbois

Deze wijn is gemaakt van 100% savagnin. De oogst is laat, vaak pas in november. De Vin Jaune heeft een verplichte vatlagering van 6 jaar en 3 maanden. Gedurende deze tijd worden de fusten niet bijgevuld. De zuurstof heeft vrij spel en op de wijn vormen gistcellen een sluier, dat als beschermlaag tegen oxidatie fungeert. De wijn wordt gebotteld op een speciale fles, die clavelin heet en een inhoud heeft van 62 cl. Dat is precies de hoeveelheid die na vatlagering overblijft van een liter. De wijn kan heel goed ouderen. Wij dronken deze wijn bij een kip in roomsaus met gestoofde spitskool. De Vin Jaune is een droge wijn met een kleur van oud goud. Het lijkt wel sherry, zei mijn disgenoot en dat klopt: de wijn kenmerkt zich door nootachtige aroma's. De wijn is verfijnd en elegant met een lange afdronk. Ik meen dat Harold Hamersma onlangs schreef: Vin Jaune biedt van  alles wat een wijnliefhebber níet zoekt in een wijn. Dat is wat boud gezegd. Dat het een unieke wijn is, zoveel is zeker.

Château Poujeaux 1990, Moulis-en-Medoc

Op de exotische markt in Antwerpen staat een paddestoelen-kraam met vele soorten, en daar kopen we eekhoorntjesbrood. Die verwerk ik in een eenvoudige pasta met courgette uit eigen tuin. Dáárna bedenk ik dat dit een uitstekende gelegenheid is om deze wijn (de laatste) te genieten. Een-en-twintig jaar in de kelder bewaard. Drie-en-twintig jaar oud. Dakpannenkleur aan de rand en kardinaalrode kleur in de kern. De begelegen neus heeft on-ge-lo-fe-lijk veel dimensies: leer, ijzer, toffee, pruimen, cederhout en vuursteen. De smaak is volstrekt op dronk, de wijn combineert rondeur met zacht gestoofd fruit en heel veel finesse. De wijnfles is ’s ochtends geopend en staat enkele uren open. Tikje risicovol bij zo’n belegen wijn, maar het loont. Na het openen van de fles is het bouquet veelvormig, na enkele uren lucht heel harmonieus en majestueus met gestoofd rood fruit. Het bouquet van de wijn is ’s avonds als een pauwestaart: glorieus mooi.

http://www.chateaupoujeaux.com/
 

GAMAY sans tralala 2010

Nog een vondst uit Les Halles in Troyes. Ik ben wat beducht om deze wijn te gaan drinken, gamay drink je  doorgaans jong, en dan ook nog eens 14,5 procent alcohol. Het is mooi weer, we kunnen  buiten eten. Lief maakt een Tarte Flambée, een prachtig gerecht dat karakteristiek is voor de keuken waarbij eenvoud kenmerk is van het ware. Met groene salade. De wijn ruikt naar vrolijk fruit: een combinatie van kers en framboos, de smaak is soepel, lekker. Dit domein ligt tussen Tours en Poitiers, vlak bij Richelieu. De wijnmaker is Francois Plouzeau. De wijn is gemaakt van 100% gamay, op natuurlijke en bio-dynamische  manier, dus zonder toevoeging van gist. De etiketten worden gemaakt door lokale artiesten. Het zijn etiketten die liefhebbers van strips en graphic novels zullen aanstaan.

http://www.garreliere.com/le_vignoble1.php4

Domaine des Athénées 2012, Coteaux du Giennois

Coteaux du Giennois. We schrijven 2000, ik ben voor een opdrachtgever in Parijs. Een persevenement in een kermismuseum. De lunch is in een bistro-restaurant in het Parc de Bercy, vlak bij oude wijnpakhuizen. De heerlijke witte wijn valt me op. De knisperend frisse en stuivende witte wijn  is een sauvignon uit Gien. Waarom houden de Fransen deze wijnen voor zichzelf?, vraag ik mij af.

Coteaux du Giennois. We schrijven 2013. Het is heet. We zijn op weg naar Sancerre en volgen vanaf Gien de nationale route, met die heerlijke, kleine, wat suffige plaatsjes langs de Loire. We stoppen onderweg bij een restaurant du Vigneron, dat een terras heeft in een prachtige tuin. Er klinkt zacht klassieke muziek. We kiezen een half flesje wit. De sauvignon stuift uit het glas. Zo ruikt geluk.

Coteaux du Giennois. We hebben Sancerre wijnboeren bezocht en ik zie in de Guide de Hachette dat er in het nabijgelegen Cosne een wijnbouwvakschool is gevestigd, met prima wijn. Een wijn die dus in de schaduw van het beroemde broertje wordt gemaakt. En die meestal in Frankrijk blijft… We rijden naar Cosne en lunchen op een plaatselijk terras tussen bouwvakkers en kantoormensen. We informeren naar de school, die blijkt in het buitengebied te liggen. Langzaam bekruipt mij het gevoel: domoor, het is vakantie, die school is gesloten. Gelukkig rijden we gelijktijdig met een leverancier het erf op. En ja, we mogen proeven. De witte sauvignon kreeg enkele maanden houtrijping, de rode ook. Gemaakt van pinot noir en gamay. Terug in eigen land blijkt deze wijn gewoon een flirt. Innemende framboosneus, lekker soepel, een vleug van pruimen. Geen moeilijk-doen-wijn, maar een charmeur, een flirtende losbol. J’adore!

 

Sinković Téran, Kroatië

Deze curieuze fles is gekocht op een vliegveld en bevat een levensgroot aluminium etiket, een souvenir uit Zagreb. Geen jaartal. Wel heeft de gulle gever het prijsje over het hoofd gezien: 165 kn. Omgerekend iets meer dan twintig euro. De wijnmaker is te vinden op het internet: http://www.sinkovic.hr/en/tko_smo.html De website leert dat de wijnmaker zo’n zeven soorten wijn produceert. Teran is een wijn gemaakt van de Teran druif, zeer geschikt bij harde schapenkaas, ham, vlees en wild. De kleur is helderrood en vrij doorzichtig, de  neus prettig kruidig met pruimen en morelkersen. Een prettige aandronk en goede zuren, daar staat de Teran om bekend. Rondeur in de mond en duidelijke souplesse, prima glas, maar geen hoogvlieger, toch heeft de wijn wat body en kracht. De kracht van een lichtgewicht bodybuilder, kan de lezer zich daar iets bij voorstellen? Er is wat onduidelijkheid over de precieze herkomst van de Teran, er zijn geluiden dat de druif afkomstig is van de Refosco, maar ook tegengeluiden. Ik lees ook dat Slovenen niet kunnen uitstaan dat Kroaten volhouden: de Teran is een druivenras dat in Istrië thuishoort. Ze willen dat Kroaten wordt verboden de naam van die druif op het etiket te zetten. Enfin, wat een gedoe. Zeker is dat de kwaliteit van de wijn in Kroatië de laatste jaren flink is toegenomen. Als ik deze fles ontkurk realiseer is mij ineens nog een witte curieuze witte wijn op de kop te hebben getikt: Graševina Daruvar 2011, ook Kroatisch! Deze witte wijn proeven we meteen mee: kakelverse, frisse neus met wat buxustonen en brandnetel. Hap sap smaak, erg lekker, en zeer uitnodigend, echt zo’n wijn die nadat je het glas hebt neergezet dat glas weer snel wilt oppakken om nóg een slok te nemen. Aangename afdronk ook. Ik kan op de website van de wijnhandelaar waar ik deze wijn kocht niets terugvinden over de herkomst. Het is een aantrekkelijk glas, als ik er kritiek op zou mogen hebben… het is een wijn die niet enorm onderscheidend is van anderen, misschien gebruik gemaakt van gistcellen die algemeen verkrijgbaar zijn? Enfin, lekker glas, maar bij curieuze flesjes horen ook curieuze smaken. De Teran heeft dan toch weer iets meer eigen karakter, vind ik.

Côtes de Toul 2011, vin gris, Vincent Gorny

De warmste dag van het jaar. Niet leuk. Bijna 37 graden Celsius. Ja, ja, ik hoor de lezer denken: niet zeuren! Je wilde zomer, je krijgt zomer. En daar zit wat in. Op die héle warme dag heeft deze blogger een verhuizing op het programma. Nee, inderdaad, niet slim. Maar soms lopen zaken nu eenmaal zo. Die verhuisklus blijft gelukkig beperkt tot de ochtend, zodat we tussen de middag een frisse salade met véél koud mineraalwater wegspoelen onder een boom op het terras. ’s Middags vooral binnenblijven. Een ijsje. Enfin, de lezer kent het wel… je hebt niet echt honger, maar de dinertijd komt dichterbij. Nou op deze dag eten we een originele Quiche Lorraine. Naar recept van Hugh Jans, die vertrouwde oude meester die jarenlang een goede eetrubriek verzorgde in Vrij Nederland. En bij die quiche drinken we de meest originele wijn die je erbij kunt drinken: Côtes de Toul. Een miniscuul gebied, iets ten westen van Nancy. Zo’n twintig hectare wijngaard heeft deze AOC. Deze wijn is waarachtig curieus. De vin gris maakt een wijnbouwer van blauwe druiven met witte wijntechniek. In deze wijn  zit 75% gamay, 20% pinot noir en 5% auxerrois. De wijn oogt als rosé. En de wijn bevestigt wat álle wijnschrijvers steeds opmerken: wat een waanzinnig verschil maakt het of je wijn drinkt van de westkant van de Vogezen of van de oostkant. De Elzassers zijn kwalitatief zeer de moeite waard, de wijnen van Côtes de Toul, Meuse en Moselle zijn vooral lokaal belangrijk. Mijn droom is om voor álle omstandigheden passende wijnen voor handen te hebben. De belangrijkste karakteristiek van deze Côtes de Toul is héél veel frisheid en zuren en daar hebben we veel behoefte aan bij dit warme tropische weer. Prima combinatie met de quiche.  

Vendange de Saint-Luc 2007 Henri Bourgeois

Na een proeverij van sauvignons, de ene nog mooier dan de andere – steeds van verschillende terroirs en ook jonge en oudere jaargangen, krijgen we deze nectar in het glas bij Henri Bourgeois in Chavignol. Het is een zoete wijn, van druiven die zijn geoogst op 18 oktober 2007. Wekenlang na de reguliere oogst. En daarom genoemd naar de Heilige Lukas, die op 18 oktober een feestdag heeft.  Lukas is de portier van de winter zegt men wel. Deze wijn is gemaakt van druiven waarin de concentratie van suikers enorm is toegenomen. Met de hand geoogst. De wijn is vergist op eiken Tronçais vaten. Als de winter invalt stopt de vergisting en de restsuikers maken deze wijn tot een ware delicatesse. De wijn lag vijftien maanden op eiken fusten voor het bottelen. Deze wijn is een weldaad op de tong. De makers geven Fourme d’Ambert als suggestie. Het is ook een geweldig aperitief voor feestdagen. Ik ben blij en trots dat ik enkele van deze curieuze sauvignon blanc flesjes aan de kelder kon toevoegen. De wijn kan zeker zo’n twintig jaar bewaard worden.  

 

www.henribourgeois.com

BOVIN, 1 litre rouge, Cheverny Rouge

In de oude marché des halles uit 1874 in Troyes staan verschillende groentemannen, enkele vishandelaren, gek genoeg één bakker en één wijnwinkel. Die laatste, daar snuffel ik graag even rond. En als ik Racines zie van Claude Courtois, denk ik meteen: dat zit wel goed hier. De wijnhandelaar richt zich op wijnen die met liefde voor de natuur zijn gemaakt, biologische en bio-dynamische wijnen. Deze literfles rode wijn BOVIN koop ik vanwege het bloedmooie etiket. Dit moet een etiket zijn, dat is gemaakt door Savignac, de beroemde Franse illustrator en affichemaker. En zo niet, dan is het een eerbetoon aan deze Franse graficus van faam. De wijn huist in een literfles, een signaal van de wijnmaker: niet moeilijk doen, lekker drinken! De wijn is gemaakt van 50% pinot noir en 50% gamay en in oktober 2012 op fles gebracht. De beschrijving van de wijn op de website is zoals alleen Fransen dat kunnen (vind ik): de wijn combineert de lichtheid van gamay van zanderige kleigrond met de volwassen toets van pinot noir op vuursteen. Beide druiven zitten gelijk in deze wijn, de gamay geeft frisheid en fruit (bessen), pinot noir geeft zijdezachte textuur en zoethout associatie. In de finale moeten we zwarte kersen en pruimen kunnen proeven. Soms pittig, afhankelijk van de jaargang, altijd verfrissend. Tot zo ver, de beschrijving van de wijn. Ik vind de wijn gewoon lekker en heb die in de zomerse hitte zorgeloos gesloeberd, zó uit de koelkast. De wijn heeft een AOC Cheverny, een heel sympathiek wijngebied in de Loire. Het kasteel van Cheverny stond model voor het kasteel Molenschot waarin Kapitein Haddock (Kuifje) woont.

http://www.villemade.net/

Sigalas Asirtiko Athiri 2012, Santorini

Het is een onwaarschijnlijk logische keuze om deze verrassende Sigalas Asirtiko Athiri 2012 te schenken...  want het is warm. We hebben de officiële 39^e hittegolf in ons land. Op de terugreis van La Douce France lunchen we bij restaurant Toine Hermsen in Maastricht.  “De Griekse zon schijnt op dit domein zó sterk”, zegt sommelier Mike Jacobs, “dat de wijnbouwer zó snoeit dat de bladeren de druiven beschermen tegen die immense zonnebrand.” De wijn is de begeleider van een tartaar van tonijn. Ik kan het met niets dat ik ken vergelijken, zegt mijn Lief. De wijn is gemaakt van 75% assyrtiko en 25% athiri druiven, druiven die we feitelijk nooit proeven. Daarom vind ik het erg leuk deze avontuurlijke wijn te drinken. De neus heeft duidelijk mineralen en vooral vuursteen, de smaak heeft rondeur en souplesse.

 

Pas als ik de wijn drink bij het gerecht, valt me op dat de wijn óók krachtig is.  De wijn komt van een bodem met vulkanische grond van het eiland Santorini, dat ten Noorden van Kreta ligt. De tonijn is een geweldig mooi schilderijtje en die kleurrijkheid proef je simpelweg ook terug op de tong, met heel fraai verwerkte groene asperges, wortel, komkommer, geconfijte tomaat, sojakaviaar, radijs. De combinatie met de wijn is perfect. We hebben heerlijk gegeten in Frankrijk, maar níet zo consistent en goed als hier op dit favoriete adres. Bij het minstens zo mooie hoofdgerecht, tarbotin met paddestoeltjes en zomertruffel, drinken we een Terras do Pó 2011 uit Setubal, Casa Ermelinda. Deze wijn is gemaakt van chardonnay en viognier en combineert adembenemend goed met het hoofdgerecht. Bij het toetje proeven we nog een Primitivo di Manduria Dolce, een wijn waarin de kers zich sterk manifesteert. Mike Jacobs, reuze bedankt! Wat ben ik blij dat ik de keuze voor de wijn aan de sommelier heb overgelaten.

 

Restaurant Toine Hermsen 

Saumur-Champigny 1999 Cuvee Les Rogelins, Rene Noël Legrand

Saumur Champigny omvat 1.585 hectare wijngaarden, gelegen tussen Saumur en Montsoreau. Het is een mooi gebied waar de Loire machtig doorheenstroomt, maar waar zijtakken en parallel riviertjes vaak 's zomers nogal droog liggen. Dit is ook het gebied van de mooie tuffeau kelders, uitgehakt in de bergen. Saumur Champigny is een wijn die populair is in Parijse brasseries en restaurants. Een echte plezierwijn met expressieve fruitneus, toegankelijk vaak als de wijn jong is, maar toch met een serieuze smaak. Het moet rond 2000 zijn geweest dat ik in Proefschrift een reportage las over de Loire, waarin de wijn werd genoemd van Rene Noël Legrand. En heel specifiek werd daarin genoemd hoe goed zijn 1991 was, een lastig jaar met vorst in het voorjaar. En geen denderende zomer. Als een wijnboer zo'n goede wijn maakt in een lastig jaar, dan heb je wel wat in je mars, was de conclusie in het artikel. Wij besloten de wijnboer te bezoeken. Een van de meest bescheiden wijnboeren die we ooit bezochten. Met inderdaad een fraaie kelder. Waarin óók wijnflessen lagen van andere wijnboeren, altijd een goed teken, iemand die over de grenzen van de eigen streek kijkt. Gedreven. Die gedrevenheid bleek ook uit de verzameling fossielen die buiten de kelder was uitgestald. We kochten wijn die we snel konden drinken, maar ook zijn topcuvee Les Rogelins.

 

Jong was deze wijn drinkbaar, maar ook te krachtig, te gesloten. Gewoon een krachtpatser. Maar nu, na veertien jaar, is het een mooi uitgerijpte en afgeronde wijn geworden: veel kleur nog, in de neus truffelimpressie en veel vuursteen, cabernet franc herkenbaar, in de smaak wat kers en melkchocolade, veel rondeur die afsluit met een fluweeltoets.

 

Rene Noël Legrand, Rue des Rogelins, 49400 Varrains

Yarden Mount Hermon 2011 Golan Heights Winery

De kookschrijver die ik het meest bewonder. Philip Mechanicus. Ik lees hem al sinds mijn studententijd. Daar sta je niet zo bij stil. Tot oud klasgenoot Hedwig mij vertelde over het boek dat ik haar ooit cadeau gaf. En mij liet lezen wat ik erin schreef. Het boek met kookessays heeft als titel: Het lot van de oester. Met op de voorkant een blote vrouw met samengeprangde borsten. Waarop een oester.  Want het lot van de oester is om zó gegeten te worden. Ik weet niet of Hedwig zag dat ik wat kleurde, iets voelde van de gêne die ik dertig jaar later voel… want zo’n boek geef je toch niet cadeau aan een klasgenote?  Maar ik deed het wel. Enthousiast over de springerige associaties, het onconventionele van Mechanicus. Later ging ik met Lief naar een lezing die Philip gaf in 1990 bij een Studium Generale. Hij was zijn tijd ver vooruit, liet gefrituurde insecten proeven. Daar signeerde hij ook een boek over kookkunst in Nederland: “Soms vind je het beste bij de Slegte, soms kost het geld. Geluk ermee.” Enfin, mijn held. Heeft nu een prachtige overzichtsexpositie in hetJoods Historisch Museum in Amsterdam. Nog te bezoeken tot 27 oktober. Ik tipte mijn dochter. En die stuurde een enthousiaste sms: een waanzinnige tentoonstelling, inderdaad. Ik kreeg van haar voor mijn verjaardag de graphic novel Jeruzalem van Guy Delisle. Die mij nu veel leesplezier geeft. Perfect cadeau, klein geluk. Dat boek maakt dit verhaal rond. Al die associaties komen boven na het drinken van deze koshere wijn, uit de Golan vlakte. Gemaakt van de Bordeaux druiven cabernet sauvignon, cabernet franc, merlot, malbec en petit verdot. Niks mis met dit glas, een hele soepele en gemakkelijke wijn, maar niet spannend. Ik vind Château Musar uit Libanon vele malen interessanter. Dat curieuze flesje komt nog wel op dit blog. Bezoek de fraaie fototentoonstelling in het JHM, beste lezer. Je kunt daar ook uitstekend lunchen. Een knipoog naar de hemel, voor Philip!

La Diablesse 2004, Château de Coulaine, Chinon

Er staan nu 80 curieuze flesjes op deze blog, maar nog geen... Chinon. En dat is toch één van mijn favoriete wijnen. Deze wijn is gemaakt van 100% cabernet franc. Nu negen jaar oud en verrassend in de neus. Want zelden heb ik zó duidelijk de expressie van rood frui, van bramen, geroken. Kardinaalrode kleur, niet te dik. Prachtig verweven hout, cederhout en leer. Een aangename toffee toets in de aandronk, wat kruidigheid en prima aanwezige zuren. In aandronk en middenstuk ook heel veel rondeur. De wijn heeft karakter, een fantastische Chinon uit het Loiregebied. Apart etiket, maar vraag me niet wát daarachter zit, ik ken het verhaal (nog) niet.

Clos du Roy 2005, Marsannay, Domaine Jean Fournier

Dit is een vader en zoon wijn. Ik heb deze Marsannay voor het eerst gekocht, toen Pa die nog maakte. Wijnhandelaar Wim Berger betitelde de wijn als een ‘Bourgogne met iets van Bordeaux karakter’ en dat vond ik leuk. Het was een wijn met stevige tannines, bepaald geen allemansvriend, maar wel karaktervol. De appellatie Marsannay bestaat sinds 1987; de AC mag gebruikt worden voor zowel rood, wit als rosé. "Clos du Roy" is een wijngaard met prima ligging, schrijft wijnhandel Berger op de website, die stevige, zich langzaam ontwikkelende wijnen oplevert.  Zoon Laurent Fournier timmert al een aantal jaren hard aan de weg met het bedrijf dat hij van zijn vader heeft overgenomen.  Hij maakt wijnen met minder tannine, die dus  ook jonger aangenaam zijn en met meer verfijning. Deze fles haalde ik twee weken geleden uit de kelder en ik werd ongeveer weggeblazen door de kwaliteit. Wow, wow, wow! Deze 100% pinot noir is volstrekt op dronk, een vriendje, fluwelig, mineralig, true to type pinot noir. Echt heel lekker. Het wijndomein zit in de overschakelingsfase naar een biologisch wijnbedrijf. Ik heb na het drinken van deze wijn de kans aangegrepen om enkele flessen vieilles vignes van 2011 gemaakt van 60 jaar oude stokken in de kelder op te leggen. Dat moet een feest zijn om die na een jaar of zeven, acht te gaan drinken.

 

www.jeanbergerwijn.nl

Clos du Cadaret 1997, Cuvee Raoul Blondin, Côtes du Duras, Corinne et Gerard Je Jan

Het wijngebied Côtes du Duras ligt in het zuidwesten van Frankrijk, een kleine 2.000 hectare wijngaarden. Een scepticus zegt: een wijngebied in de schaduw van Cahors en Bergerac, die op hun beurt al weer in de schaudw liggen van de grote Bordeaux namen: Saint Emilion, Pomerol. De wijnen lijken gedoemd om te worden verkocht via de grote supermarches, het zijn aantrekkelijke zomerwijnen, om ongedwongen open te trekken voor terras en barbecue. Niemand valt zich een buil aan de prijs, het zijn typische doe-mij-maar-een-doosje-van-zes-met-korting wijnen. Toch zag ik onlangs een bijzonder exemplaar en herinnerde mij die eerder te hebben gedronken op een proeverij van de wijnsociëteit. En de naam op het etiket deed mij een belletje rinkelen: Raoul Blondin, die was keldermeester van het befaamde Château Mouton Rothschild. Hij heeft kennelijk Corinne en Gerard geadviseerd bij deze wijn en zijn naam eraan verbonden. Met zestien jaar oud is dit een uitgerijpte wijn – is die nog goed drinkbaar, is dan altijd de vraag?  In de aanloop naar de vakantie maakte Lief een favoriet gerecht en dat is een goede gelegenheid om deze te openen. De wijn stelt niet teleur: fraai uitgerijpt, mooie neus met kruiden en sigarenkistjeshout, opgevoed op nieuw hout, zoveel is duidelijk. Ik kan de druivensamenstelling niet achterhalen, maar de toegestane druiven in Côtes du Duras zijn de bekende Bordeaux druiven: canernet sauvignon, cabernet franc, malbec en merlot. De wijn heeft een prettige rondeur en lichte fluweeltoets. Voor we er erg in hebben is de fles leeg, bij hoofdgerecht en stukje kaas. In die schaduw gebieden kán het dus wel: hele mooie wijnen maken.

Moscofilero 2008 Domaine Skouras, Peloponesse

Altijd mooi als een wijnbouwer vertrouwen heeft. Op Domaine Skouras "we don't just maken wine. We flirt with whites that turn heads" -zegt de website. Hou ik wel van. Volgens mij heb ik nog nooit een Moscofilero gedronken. Deze Griekse Moscofilero open ik met enige voorzichtigheid, past de wijn bij de asperges die we gaan eten? Ik las vooraf dat de druif wel iets heeft van Muscat. Nou, dan moet het kunnen, dacht ik. De website van de producent leert het volgende over deze 100% Moscofilero: Fermented in stainless steel vats. Short skin contact, no malolactic fermentation and short aeging over fine lees. Flowery, crisp acidity, intense on aromas and flavors. De wijn heeft wat kleur ontwikkeld. Ik vind anijs in de neus, vrij duidelijk zelf. De smaak heeft mooie zuren en heel duidelijke mineralen. Lekker glas wijn, heel leuk om te ontdekken.

 

www.skouraswines.com

Hochheimer Kirchenstück 2002 Riesling Spätlese, Franz Künstler, Rheingau

Een dag hard gewerkt. Lange dag. Belachelijk lange dag. Van de deur uitstappen tot de deur binnenstappen, vijftien uur. Zo'n dag dus. En ik wil nog iets drinken. Geen digestief of whisky. Want morgen is er weer een dag. Wil geen risico lopen op hoofdpijn. Rode wijn staat open, maar staat me tegen, zo laat. Die rode wijn drink ik graag bij de maaltijd. Welnu, op zo'n moment is een riesling een geweldige keuze. Deze Hochheimer Kirchenstück heeft zo'n tien jaar in de kelder gerijpt. En heeft een adembenemend perfecte balans tussen zoet en zuren. Franz Künstler is een tovenaar. En steeds als ik zo'n riesling proef, denk ik: waarom in hemelsnaam leg ik niet méér riesling in de kelder.

Doña Isabel II Málaga

Een tegendraadse wijn. Onmodieus. En daarom zo leuk, wat mij betreft. Uit een diep hoekje in de kelder duikt deze fles op, goed ingepakt in bubbeltjesplastic – nog van de verzending. Gemaakt van de druivensoort Moscatel de Alejandría. Deze zoete wijn (diep donkerbruin van kleur) heeft 84 maanden rijping op vat achter de rug.

De druiven zijn in de zon gedroogd vóórdat ze zijn gebruikt voor de fermentatie in houten vaten. De aanbevolen serveertemperatuur is 14º C, maar ik serveer graag uit de koelkast. Heerlijke krentjes in de neus, noten en vijgen. Alleen dat snuffelen is al fijn. De smaak is… niet echt gemakkelijk te omschrijven… uitstekende balans door frisse zuren, maar natuurlijk wel volzoet, karamel… lang nahangend. Perfecte-voor-het-slapen-gaan-wijn.

www.spaansewinkel.nl

 

L’Arcione 2007, colli orientali del Friuli, Azienda La Tunella

Wie niet beter weet en deze namen ziet, denkt aan Opera sterren: Pignolo en Schioppettino. Deze wijn is gemaakt van twee Italiaanse opmerkelijke druiven. Beide druiven komen voornamelijk voor in Friuli. Pignolo betekent in het Italiaans zoveel als ‘kieskeurig’. Schioppettino staat voor ‘geweerschot’. De Pignolo heeft lage rendementen en maakt intens diep gekleurde, stevige wijnen, geschikt voor houtrijping. De Schioppettino geeft aromatische wijnen met soms een pepertoets. Met dit glas ben ik echt gelukkig. Je steekt de  neus in het glas en je weet meteen: serieus glas. Kruidige tonen en veel mineralen. Lichte pruimentoon en een zweem rood zomerfruit. Lekkere harmonieuze smaak met souplesse. Drink ik de wijn bij het eten, dan gebeurt er iets! We drinken de wijn bij geroerbakken broccoli met zijhaas. Het vlees is aanvulling op de groente. Het roerbakken gebeurt met dunne schijfjes geschilde gember, lenteuien en knoflook. Bij de groente komt zijhaas die is gemarineerd in wat sojasaus. Bij de bereiding wordt ook Shaoshing wijn en wat oestersaus gebruikt. Prachtig recept van Yan Kit So. Wij aten dit met mie. Bij het eten komt in de wijn ineens mocca, chocolade en ook cederhout/sigasrenkistjes naar voren. En een fluweeltoets. Nou ben ik altijd al dol op curieuze flesjes van bijzondere druiven, maar als die wijn zich opent als een pauwestaart, dan ben ik helemaal verkocht.

Clos du Marquis 2001 Saint Julien

We hebben een Koning. Natuurlijk is er niks mis met oranje tompoucen en is een Oranjebitter niet te versmaden op deze laatste Koninginnedag. Maar het lekkerst is natuurlijk een toepasselijke wijn, dat is Clos du Marquis 2001 geworden. Vanwege die mooie kroon op het etiket. Afgelopen weekend zag ik in Scheveningen ineens deze wijn uit 2007 per glas verkrijgbaar, in restaurant Lemongrass. Doen, dacht ik. Prima op dronk, met een lekkere fluweeltoets. Dat was de Generale Repetitie om het zo maar eens te zeggen. De 2001 is ook op dronk en mag best een adellijke wijn heten. In de neus fraaie sigarenkistjes. Een zweem van kers en ook kreupelhout, kruiden. Sappige smaak. Leve de Koning!

Pecorino 2012 Terre di Chieti, Umani Ronchi, Osimo

Pecorino?  Schapenkaas. Maar het is óók de naam van een druif. Van het domein Umani Ronchi. De Pecorino heeft als IGT Terre di Chieti en komt uit Abbruzen, waar dit wijnhuis uit Marche óók belangen heeft. Pecorino noemt men in Italië ook wel de druif van de schapen, een druif met een lage opbrengst, gedoemd om te verdwijnen. Daar is in 2005 een stokje voor gestoken door Umani Ronchi, die autochtone druiven wil handhaven. De neus heeft tonen van citrus, de smaak heeft prettige en frisse zuren. Dit is een prima glas, gedronken bij een vitello tonnato. Het assortiment van dit wijnhuis beslaat wijnen uit de Marche en enkele uit de Abruzzen. Men beschikt over 250 hectare wijngaarden, het bedrijf bestaat sinds 1955 en wordt geleid door Massimo Bernetti en zijn zoon Michele.

www.umanironchi.com

Ruinart Champagne millesime 2005

We lunchen met een linzensalade met geitenkaas, een simpel maar verrassend lekker gerecht, naar een recept van Paul Fagel. De geitenkaas gaat nog even onder de grill en krijgt daardoor een weldadig zacht-warme structuur. Over de salade sprenkelen we druppels alceto balsamico azijn. We vieren een verjaardag. Daarbij drinken we Ruinart Champagne van het jaar 2005. Wat mij betreft een archetype champagne: verfijnde mousse, in de neus gist, granny Smith appeltjes. Een harmonieuze smaak met verfijning en elegantie.

http://www.ruinart.com/

Chablis Les Clos 2004 Dauvissat

Eén keer bezocht ik Chablis. Ik had een nieuwe fotocamera gekocht en wilde fotograferen in de wijngaarden. We reden naar mooie glooiende wijngaarden en ik maakte foto's in een soort 'kom' - je voelt als het ware dat hier mooie wijn wordt gemaakt. Zo'n zelfde ervaring had ik eerder in Quarts de Chaume (een microklimaat in de Loire) en in Morgon Cote de Py (een Cru de Beaujolais). Toen ik later de foto's liet zien aan een wijnhandelaar, zei hij: Daar sta je bij de mooiste wijngaarden die er daar zijn! Ik was dit al weer vergeten, maar het verhaal komt nu weer terug na het proeven van deze wijn: Chablis Les Clos. Ik kocht deze wijn in een december-opruiming van Pasteuning in Amsterdam. Zelfs in de opruiming was dit nog een kostbare fles. En ja, zoiets bewaar je voor een mooi moment. Pasen 2013. De wijn heeft nauwelijks kleurontwikkeling. De neus is mooi, zegt Lief. Ja, maar definieer nou eens wat je ruikt? vraag ik. Dat is lastig, heb ik zelf ook gemerkt. Het bouquet is druivig, die kenmerkende chardonnay rokerigheid zit er in. Maar ook wat peren, amandelen en mineralen. De aandronk is fris, mooie zuren en lekkere bitters, Vooral valt op hoe elegant en verfijnd dit glas is: dit is complete harmonie, hier valt niets meer te wensen.

Chergui 2008 grand vin rouge du Maroc

Vrolijk etiket. Wijn uit Marokko. Best wel een crisiswijn, als je kijkt naar de schappelijke prijs. Drink je buiten deur in het café een glas wijn, daarvoor koop je van deze wijn een hele fles. Dus proef ik kritisch... het kan immers niks zijn, voor die prijs. Maar zie... deze wijn smaakt soepel en prettig. Er staan geen druiven op de fles, de wijn proeft warm, met wat drop. Gemaakt van carignan, cinsault en grenache. Een goed gemaakt glas. Aanbevolen bij grillades, couscous en tajines, zo leert het achteretiket. Als ik nog eens goed kijk, zie ik dat de wijn is geimporteerd door Flying Vintners (goede grap) uit... de Gironde. Het zijn dus Bordeaux-handelaren die deze wijn van het domaine des Ouled Thaleb hebben geimporteerd. 's Avonds nog eens een glas gepakt - de wijn gedronken bij een tournedos, krieltjes en wortel - en dezelfde ervaring. Wat ik zelf charmant vind, is dat deze wijn uit 2008 komt. Meestal koop je in de super wijnen die hooguit een jaar oud zijn. Deze wijn heeft nu een goede balans.

 

Wijn gekocht bij Colruyt

Oloroso sherry, Delgado Zuleta, Monteagudo

Delgado Zuleta is één van de oudste huizen in het gebied van Jerez de la Frontera. De historie van dit huis gaat terug tot 1719. Een snelle search op het web leert dat de huidige naam bestaat sinds eind van de 19e eeuw toen sherry floreerde en Delgado Zuleta leverancier werd van het Spaanse hof – wat ze nog steeds zijn. Het huis is een familiebedrijf. Deze Oloroso sherry is een fraai glas met een nootachtige neus en een volstrekt harmonieuze en prettige ronde smaak. Een mooie droge sherry, die ik eerlijk gezegd kocht om een gerecht te maken, maar die zich een uitstekend zondagmiddag aperitief toont. Voor de sherry’s worden alleen Palomino-druiven van de beste Albariza-gronden (Jerez Superior) verwerkt. Maar liefst 85% is bestemd voor de productie van de Manzanilla. Oloroso is niet gemakkelijk te vinden, maar o wat is het lekker!

Chenoy 2010 Taille aux Renards, vin de pays des jardins de wallonie

Van domaine de viticole du Chenoy komt een rode wijn uit België. Wallonië om precies te zijn. Philippe Grafé maakt een wijn van de druivensoorten Pinotin en Cabertin. Druiven die in 1991 in Zwitserland zijn gecreëerd, zo leert het achteretiket. Het etiket ziet er gelikt uit. De wijn uit 2010 werd voor het eerst gemaakt op basis van spontane gisting. De wijn is rond en fruitig, charmant en evenwichtig. Zegt de wijnmaker. Kan ik het best mee eens zijn. Het is een curieus flesje, dat ik verder vooral zou typeren als een pretentieloze sloeberwijn. Maar dan proefde ik de wijn na een hele lange dag werken en veel reizen; het zou best eens kunnen dat de wijn op een ander moment genoten meer smaakexpressies geeft.

Marzemino 2008, Casata Monfort, Trentino

Marzemino is een van die autochtone curieuze druiven in Italië, die nu vooral te vinden is in de regio Trentino-Alto Adige in het noorden van Italië. De druif ontleent enige bekendheid aan zijn vermelding in de opera Don Giovanni van Wolfgang Amadeus Mozart. Het is een druivensoort die laat rijpt en gevoelig is voor schimmel. Deze wijn is fris en wint je meteen met zijn olijke  kruidige neus waarin véél rood fruit. De wijn is donker van kleur en heeft allerlei smaakcomponenten: ik proef wat framboos, pruim en wat ik noem hap sap, je hebt meteen zin in een volgende slok. Ik hou van de wijnen van dit huis Casata Monfort uit Noord Italië, ze deugen altijd. Dit is een lekker glas, dat nu in februari gedronken, al een doorkijkje geeft naar de lente.  

Serre 2010 Salento rosso

Italië lijkt op de wereldbol op een laars. De hak van de laars is Apulië en daar komt deze wijn vandaan. Het domein van de twee palmen heeft ook een klein ezeltje op het etiket gezet. Maar de fles vind ik vooral interessant omdat de wijn is gemaakt van een druif waar ik nooit eerder van hoorde: susumaniello. De druiven zijn met de hand geplukt, in kleine mandjes vervoerd naar de wijnkelder en na gisting zes maanden gerijpt op eikenhouten fusten. De wijn heeft een machtige neus met espresso, mocca, pure chocolade, kruidigheid en een framboostoets. Uiterst soepele en frivole aandronk, streling van de tong. De wijn is liefelijk, een innemende spring in het veld.