De warmste dag van het jaar. Niet leuk. Bijna 37 graden
Celsius. Ja, ja, ik hoor de lezer denken: niet zeuren! Je wilde zomer, je
krijgt zomer. En daar zit wat in. Op die héle warme dag heeft deze blogger een
verhuizing op het programma. Nee, inderdaad, niet slim. Maar soms lopen zaken
nu eenmaal zo. Die verhuisklus blijft gelukkig beperkt tot de ochtend, zodat we
tussen de middag een frisse salade met véél koud mineraalwater wegspoelen onder
een boom op het terras. ’s Middags vooral binnenblijven. Een ijsje. Enfin, de
lezer kent het wel… je hebt niet echt honger, maar de dinertijd komt
dichterbij. Nou op deze dag eten we een originele Quiche Lorraine. Naar recept
van Hugh Jans, die vertrouwde oude meester die jarenlang een goede eetrubriek
verzorgde in Vrij Nederland. En bij die quiche drinken we de meest originele
wijn die je erbij kunt drinken: Côtes de Toul. Een miniscuul gebied, iets ten
westen van Nancy. Zo’n twintig hectare wijngaard heeft deze AOC. Deze wijn is
waarachtig curieus. De vin gris maakt een wijnbouwer van blauwe druiven met
witte wijntechniek. In deze wijn zit 75%
gamay, 20% pinot noir en 5% auxerrois. De wijn oogt als rosé. En de wijn
bevestigt wat álle wijnschrijvers steeds opmerken: wat een waanzinnig verschil
maakt het of je wijn drinkt van de westkant van de Vogezen of van de oostkant.
De Elzassers zijn kwalitatief zeer de moeite waard, de wijnen van Côtes de
Toul, Meuse en Moselle zijn vooral lokaal belangrijk. Mijn droom is om voor
álle omstandigheden passende wijnen voor handen te hebben. De belangrijkste
karakteristiek van deze Côtes de Toul is héél veel frisheid en zuren en daar
hebben we veel behoefte aan bij dit warme tropische weer. Prima combinatie met
de quiche.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten