Wijnvrienden Hans en Martin organiseren een Barolo &
Spijs proeverij. En dan kan je de ideale combinatie maken om de Barolo te
laten gloriëren. Een gerecht met aardpeer,
schorseneren, zwarte truffel. Hertensucade, met spitskool,
uien-compôte, pastinaak, cantharel en witte truffel. Nou wil het lastige feit
dat er één wijn is die ik zomaar erg moeilijk vind. Barolo. Ze zijn erg
bitter én aards. Bij blindproeven is de wijn die ik niet lekker vind meestal…
Barolo.
Barolo is gemaakt van Nebbiolo. De wijnen van die druif zijn
vaak herkenbaar aan de heel lichte kleur. Ze zijn wat krachtiger, aardser en
bitterder dan pinot noir – ook een hele lichte wijn. In de inleiding werd Oz
Clarke aangehaald, die beschreef dat het jarenlang niet klikte tussen Nebbiolo
en hemzelf. “Ik verbeet de grimas op mijn gezicht als mijn verhemelte
protesteerde tegen de wrede aanslag van tannine en zuur. Nooit was uitspuwen zo’n
genot.” Diezelfde Oz Clarke schrijft: “Nebbiolo is geen gemakkelijke druif en
zal dat ook nooit worden. Producenten met voldoende deskundigheid en precisie
kunnen van deze druif iets groots maken, maar je moet ze met een lantaarntje
zoeken.” Deze Barolo is zijn harde tannines kwijt, met achttien jaar heeft de
wijn een fraaie elegantie gekregen. Mijn aantekeningen: rijke geur met ceder,
leer en rozen. Evenwichtige wijn die nog altijd hoge bitters heeft maar ook
heel elegant is.
1999 is een outstanding year, zegt Robert Parkers Vintage
Chart, still tannic, youthfull or slow to mature.
