dinsdag 31 december 2013

Sancerre 2011 Des Mont Damnés, Henri Bourgeois, Chavignol

De laatste blogspot van 2013 gaat over twee desillusies. We bezochten dit jaar Sancerre, voor het eerst. Al héél lang zijn we liefhebber van die prachtige kleine crottins, geitekaasjes, de allerlekkkerste komen van chavignol, en hebben een gecontroleerde herkomstbenaming. We zijn er in de zomer achter gekomen dat de hele wereld voor de gek wordt gehouden… er zijn géén geiten te vinden in Chavignol. Nergens. Geen enkele geit.
 

 
Dat is een ware desillusie als je die crottins voedsel voor de goden vindt. De melk wordt gekocht, werd ons te verstaan gegeven. Er is zélfs niet één weilandje waar de plaatstelijke VVV enkele oude geiten laat grazen! We bezochten natuurlijk ook wijnboeren. Zo’n über-sympathieke wijnboer, gevonden in de Guide de Hachette. En uiteindelijk bezochten we ook het huis Bourgeois, dat we al lang kennen en waar we prachtige wijnen van dronken. Het huis ligt tegenover het kerkje dat op het etiket is afgebeeld. En achter het kerkhof tegenover de kerk lopen de steile wijngaarden, die niet met machines zijn te bewerken. Het zijn de ‘verdomde’ wijnbergen waar je met de hand moet plukken. Waar de zon héél lang de druiven koestert. Het verschil tussen een gewone Sancerre en een Sancerre van die verdomde bergen is altijd goed te proeven. De wijn van de steile hellingen is rijker, heeft meer body. Het is met schroom dat we bij Bourgeois binnenstapten. Want Bourgeois is G R O O T. We koesteren graag het idee dat kleine keuterboertjes de meest verrassende wijnen maken. Maar dat is een desillussie. Grote wijnboeren hebben de kennis, de mogelijkheden en het geld om schitterende wijnen te maken. Ik herinner me een bezoek aan Banfi in Toscane, waar ik immense roestvrijstalen wijnketels zag, daar pasten hele schoolklassen in. Ik mis dan ter plekke de charme… maar Banfi maakt wereldwijnen. Bourgeois dus ook, we proeven er twaalf wijnen, die onberispelijk zijn, van verschillende gronden, jong en oud, met uitstekende toelichting.
Thuisgekomen zetten we de wijn van het sympathieke kleine wijnboertje naast de gigant Bourgeois… en zie: Bourgeois wint met gemak. Deze wijn van de verdoemde bergen is ook fris, energiek, ruikt naar buxus, kruisbes en velden vol met brandnetels. De wijn is vief en fris. Er is niks mis met grote wijnhuizen, is de oudejaarsbespiegeling van 2013. Alle lezers een heel gelukkig, gezond en vineus 2014 gewenst!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten