Blandy’s Madeira 1940 Sercial

Madeira is de versterkte zoete wijn die genoemd is naar het eiland Madeira. We spreken van een versterkte wijn, omdat wijnalcohol is toegevoegd. De wijnbouw op Madeira stamt uit de 17e eeuw. Oorspronkelijk werd Madeira van vier druivensoorten gemaakt, waardoor vier Madeira soorten geproduceerd werden. De naam verwees naar de druivensoort die gebruikt werd. Sercial was een droge Madeira, Verdelho was een halfdroge, Bual was een halfzoete en de Malsey was een zoete Madeira. Nu worden de verschillende soorten Madeira meestal gemaakt van de Tinta Negra die met kleine hoeveelheden van de traditionele druiven op smaak wordt gebracht. Nu maken we een onderscheid naar de smaak: dry, medium dry, medium sweet en sweet. Madeira krijgt onder meer zijn karakter omdat de wijn in eikenhouten vaten van 480 liter bij 45 graden Celsius in hete loodsen wordt bewaard. Als de wijn na enkele maanden uit de loodsen komt, heeft hij de karakteristieke enigszins rokerige, gekaramelisseerde smaak. De traditionele wijnhuizen laten de Madeira vijf jaar lang op houten vaten rusten en verwarmen door de zon. De beste Madeira wijnen zijn “vintage”, dat wil zeggen: van één oogstjaar. Vintage is een kwaliteitskeurmerk. Om deze te verkrijgen moet de wijn van één druivenras zijn gemaakt en minstens 20 jaar in een vat gerijpt zijn. Een speciaal daartoe ingericht instituut, Instituto do Viho da Madeira, beoordeelt of de Madeira de naam “vintage” mag voeren. Madeira behoort tot de langst houdbare wijnen ter wereld. Toen ik voor het eerst een glas Madeira van 1900 had geproefd, dacht ik nóóit iets ouders te drinken. Maar wijnvriend Hans bracht een 1875 op tafel. Een ervaring om nooit te vergeten. Diezelfde Hans zet een Madeira 1940 in bij een proeverij. Een héél complexe neus met tonen van koffie, caramel, rozijnen, toffee, wierrookimpressie. Hans noemt de neus heftig. Ik ben ‘verkocht’ bij deze Madeira, mahoniekleur met lichtgroene rand, met zo’n heerlijk complexe neus, alleen het ruiken is al een genoegen. Ik ruik hier oude textielfabriek – een zweem daarvan ruik je nog als je door het Tilburgse museum de Pont loopt. Speculaaskruiden, amandel en marsepein. De smaak is prachtig droog. Een droom van een meditatiewijn

Vernaccia di Oristano 1971 “Antico Gregori” Contini, Sardegna

Van je wijnvrienden moet je het hebben. Wijnvriend Henk koopt in 1985 deze bijzondere fles van 100% vernaccia van het eiland Sardinië. Een topcuvee die alleen gemaakt wordt in de mooiste jaren. 1971 is dus zo’n jaar. Wat gebeurde er in dat jaar? De Nasdaq gaat van start. Net als de eerste abortuskliniek van Nederland. Ajax verslaat met 2-0 Panathinaikos en wint de Europacup. GVAV gaat Fc Groningen heten. Het geboortejaar van Máxima Zorreguieta. En Annie MG Schmidt brengt een nieuw boek uit: Pluk van de Petteflet. Deze vernaccia ondergaat een minimale rijping van… minimaal tien jaar op kastanjehouten vaten. Henk zal hebben gedacht: wat de wijnmaker kan, de wijn met geduld wegleggen om te rijpen, dat doe ik ook. Hij koesterde deze fles 27 jaar in de kelder. De kurk gaat – niet zonder moeite, hij verbrokkelt – na 41 jaar uit de fles. Om te genieten met wijnvrienden. We zien in het glas een mahoniehouten kleur. De neus heeft vaag iets weg van sherry; de wijn is gemaakt op soortgelijke wijze, met het solera-systeem. In de neus herken ik caramel en amandel. De smaak is verrassend droog, een meditatiewijn.

http://www.vinicontini.it/aboutus.html

Yves Cuilleron Syrah Rosé ‘Sybel’ 2007, vin de pays

Het is een fijn gevoel. Je krijgt een wijnkaart. En daar staan nauwelijks tot geen geheimen op. Ik kan  me het tegenovergestelde gevoel zó goed voorstellen: alles op de kaart is abacadabra. Zeker als de wijnkaart alleen namen en prijzen (zonder beschrijving) bevat. Dan is de vlucht naar een huiswijntje of juist een wijnarrangement vooral een opluchting. Zelf kan ik juist enorm genieten van het beoordelen van een wijnkaart: maakt de restaurateur klassieke keuzes of juist innovatief? Is de kaart compact of een kleine bijbel? Zijn de jaargangen recent of gerijpt? Hebben ze een goed assortiment halve flesjes?

We gaan een hapje uit eten op vrijdagavond. Zijn allebei moe. En dan hebben we behoefte aan eenvoud, langzaam het weekend in glijden. We kiezen voor een wildpaté vooraf en daarna kiest de een een visgerecht met bearnaisesaus en de ander konijn met aardappelpuree, zuurkool en jus. De keuze valt voor de wijn op één fles die de hele maaltijd moet begeleiden: rosé ligt voor de hand, maar staat mij meestal tegen. Dat verandert als ik de naam Yves Cuilleron zie. Uitstekende wijnboer. De wijn smaakt zoals we die wensen: een vleug van kruidigheid, niet zo veel fruit meer (vijf jaar oude rosé, die flessen moeten op) maar wel een prettige rondeur en best wel power. Lekker gekoeld is het echt een pretentieloze disgenoot, voor ons de ideale vrijdagavondwijn. Na het hoofdgerecht hebben we ieder nog een half glas, dat het prima doet bij kaas toe.

Yves Cuilleron bewerkt in de Rhone maar liefst 56 hectare wijngaarden. Het meest beroemd is hij door de Condrieu (7 hectare), de meeste kans om een fles van hem te treffen heb je met Saint Joseph (15 hectare rood en 6 hectare wit) en Vin de France (15 hectare). Jaarlijks verstouwt Cave Yves Cuilleron maar liefst 300.000 flessen. Cuilleron maakt maar één rosé van syrah: deze wijn heeft de naam Sybel. Dat is geen naam van een wijngaard of lieu-dit, maar staat gewoon voor aardige/goede syrah. De wijngaarden hebben graniet en alluviale grond, dat is los  materiaal dat ooit door een rivier is afgezet. Cuilleron gebruikt nauwelijks insecticiden of pesticiden, het aantal behandelingen is beperkt en afhankelijk van het weer. De wijngaarden worden bewerkt met heel weinig mest, met biologische principes. Hij past een groene oogst toe, voor een betere rijping van de resterende wijntrossen. De druiven worden met de hand geoogst. Alcoholische en malolactische gisting in roestvrij stalen vaten met temperatuurregeling met inheemse gisten. Daarna rijpt de wijn zes maanden in kuipen en vaten.

http://www.cuilleron.com/index.htm

 

Moscatel Guardia, Málaga, Bodegas Antigua Casa de Guardia

Wisseling van de zomertijd naar de wintertijd. Herfstregens. En dus vele kilometers lange files op de wegen. Straffe wind. Regenkou. Vroeg donker. Is het gek dat mensen een herfstdepressie krijgen? Dacht het niet. Dus die moeten we bestrijden. Met een knapperend haardvuur. Met lekker warme chocolademelk. Met een dik boek. Met het in ere houden van tradities. Zoals vandaag op Sint Hubertus… ik heb vanmorgen mijn gewijde Sint Hubertus broodje bij het ontbijt genuttigd en ben dus weer een jaar beschermd tegen de hondsdolheid. Er zijn van die wijnen die goed passen bij een jaargetijde; voor mij past Moscatel uit Málaga heel goed bij dit jaargetijde. Gemaakt van Moscatel de Alejandría (85%) y Pedro Jiménez (15%). De wijn heeft 2 jaar gerijpt op vaten van Amerikaans eiken. In de neus een expressie van vijgen en pruimen, in de mond het ultieme gevoel van krentjes. Tikje vettige wijn van ingedroogde druiven waardoor het suikergehalte geconcentreerder is. Fris en elegant. Het is helemaal niet verkeerd een flesje Málaga in de koelkast te zetten.

www.casadeguardia.com

In Nederland verkrijgbaar bij www.spaansewinkel.nl