Brauneberger Juffer-Sonnenuhr 2006, Riesling Beerenauslese, Willi Haag

Een mens kan veel aan het toeval overlaten. En dan komt alles goed. Dat is zelfs een filosofie: het Taoïsme.  Een taoïst verzet zich niet tegen de gang van zaken, maar probeert bewust het beste ervan te maken. Klinkt heel fijn. Bij wijn is het echter fijn niet te dralen. Michelin heeft zo’n mooie kwalificatie bij restaurants: de reis waard. Bij wijn is dat niet anders, vind ik. Een drie *-sterren wijn (mijn hoogste kwalificatie) is ook een reis waard. En zo komt het dat we ineens in Brauneberg zijn aan de Moezel – of all places. Ik proefde enkele weken geleden de Brauneberger Juffer-Sonnenuhr 2006 Beerenauslese van Willi Haag; mijn woordenschat schiet te kort om te omschrijven hoe mooi die wijn is. En ja, die wilde ik dus heel graag in de kelder hebben. Het is heel hebberig, dat weet ik. Maar met zo’n Beerenauslese kun je met zekerheid genieten bij mooie momenten, zoals verjaardagen, het veilig thuiskomen van kinderen na vakantie, etc. De wijn ruikt naar mineralen, naar ‘schieffer’ zoals ze ter plekke zeggen. De neus heeft ook mooi fruit zoals perzik, abrikoos; je ruikt ook de edele rotting. Ongelofelijk mooi volzoet in de smaak, zonder plakkerig te zijn, heel vief dankzij de enorme hoeveelheid zuren. En dat allemaal goed in balans. Het wijnjaar 2006 krijgt een zeventje in de Moezel van het wijninformatiecentrum. Maar Willi Haag heeft in dat ‘moeilijke jaar een heldenprestatie geleverd’, schrijft wijngids Eichelmann. Daar kan ik volledig mee instemmen. Dit is een voortreffelijk flesje nectar. Curieus is dat er twee soorten Beerenauslese worden verkocht: de zogenaamde 1/07 en de 2/07. Deze nummers zijn ontleend aan het A.P. nummer. De wijnen zijn allebei prachtig, maar 1/07 is nóg een tikje geconcentreerder en iets later geoogst dan de 2/07. Voor beide wijnen mag de lezer mij ’s nachts wakker maken. Zoveel is zeker.

Deutzerhof 2008 Frühburgunder, Ahr, Cuvee Alpha & Omega

In het Ahr gebied liggen 557 hectaren wijngaarden, waarvan 478 ha. voor rode wijn. Daarvan is maar 7,5% beplant met Frühburgunder. Oz Clarke noemt de druif niet eens in zijn Druiven en Wijnen. Jancis Robinson’s  Oxford Companion of Wine heeft een heel klein lemma. Zoals het woord al aangeeft is de Frühburgunder familie van de Burgunders, het is een mutatie van de Blaue Spätburgunder. De druif heeft kleinere druifjes met een dikkere schil. De wijnen die ervan gemaakt zijn onderscheiden zich door een robijnrode kleur en zijn fruitrijk. Zijn naam kreeg dit curieuze druifje omdat de druiven heel vroeg rijp zijn, medio augustus. Tot het begin van de twintigste eeuw was de Frühburgbunder de meest aangeplante druif in de Ahr, maar vooral in de jaren zestig werd de druif afgedankt – te kwetsbaar voor ziektes. Er zijn nu nog maar enkele wijnbouwers die de druif verbouwen. En daar mogen we best dankbaar voor zijn, want deze Deutzerhof Frühburgunder 2008 Cuvee Alpha & Omega is beslist zeer de moeite waard. De kleur is zeer doorzichtig licht rood. De neus geeft een stalimpressie, maar vooral kreupelhout. Erg mooi. De wijn smaakt verfijnd, denk aan een frivool fotomodel, vol levenslust. Een ballerina, heel vief, vol spanning. Het is een verrukkelijk glas wijn, licht en speels. Naar het schijnt heeft ook de Slow Food beweging zich opgeworpen om de Frühburgunder te ‘redden’. Da’s mooi. Deutzerhof is een familiedomein, waarvan de oorsprong teruggaat tot 1574. Het domein zelf ligt prachtig in een kom met een microklimaat. In de proefkamer voelde ik mij te gast in het Oval Office van de Amerikaanse president, voor wat het waard is. De Frühburgunder is hier op slechts 0,63 hectaren aangeplant.

Domaine du Jas d’Esclans 2007 Côtes de Provence, Cuvee du Loup

Juli en augustus moeten nieuwsluwe maanden zijn. Waarbij je verpoost aan het water, met een Telegraaf waarvan journalist Koos Postema ooit heeft gezegd dat de grootste verdienste van die krant is dat je die in een kwartiertje leest. Enfin, ’s zomers lees je in de Telegraaf van alles dat je nooit las: Stan Huygens Journaal (niet alleen snel plaatjes kijken), de horoscoop, het misdaadnieuws etc.  Maar in 2011 is alles anders: het zijn géén komkommertijden voor het nieuws. Zelfs de Tour de France is oneindig veel spannender dan anders. Europese politici maken overuren om het faillissement van Griekenland (en wat zijn dan de gevolgen voor de euro?) te bezweren. De Belgische koning spreekt met gebalde vuisten voorafgaand aan de nationale feestdag een emotionele rede uit waarin hij de politici oproept eens over de muurtjes van het partijbelang te kijken, nu het land al meer dan 400 dagen na de verkiezingen geen regering heeft (een wereldrecord). In Noorwegen schiet een activist tegen de multiculturele samenleving bijna zeventig jongeren dood op een eilandje, terwijl hij in Oslo een bom laat ontploffen die slachtoffers maakt in het regeringscentrum. Acteur John Kraaijkamp is overleden, hij werd 86 jaar. Dat is een contrast met het geknakte leven van de beste soulzangeres van het laatste decennium, Amy Winehouse, overleden op 27-jarige leeftijd. Tot slot regent het veel. Dag in, dag uit. Dan heb je behoefte aan een glas om je met het leven te verzoenen, een glas wijn waarbij je de grijze cellen goedmoedig kunt toespreken, rustig maar jongens, even pauze, even niks. Zo’n glas is Domaine du Jas d’Esclans 2007 Côtes de Provence, Cuvee du Loup. Een voorname neus met vanille en kruiden, lekker rijk. Een fluwelige smaak, vol en geconcentreerd, je hebt écht serieuze wijn in het glas. Veel kersen in de smaak, chocolade ook. We combineren met een huiselijke tagliatelle met tomatensaus en lekkere gehaktballetjes. Inderdaad: troosteten. De combinatie maakt een tikje zorgeloos, en dat is precies wat we nodig hebben. De rode Provence is gemaakt van 80% syrah en 20% grenache. Bescheiden opbrengst van 30 hl./ha. Elevé en barriques meldt het etiket, deels op nieuw hout dat zo’n voorname toon geeft. Het wijngoed ligt zo'n 25 km. ten noorden van Saint Tropez. De bodem hier bestaat uit rode gres, kalk, leem en kiezel. Piepklein ter grootte van een vingerpink staat een Agriculture Biologique etiket op de fles: de wijn is gemaakt zonder kunstmest en chemische bestrijdingsmiddelen om onkruid en insecten te bestrijden.

Importeur: wijnhandel Jean Berger, Swalmerstraat 5, Roermond

Château Tertre Roteboeuf 1990, Saint Emilion

Ergens ben ik wat allergisch voor ‘volmaakte wijnen’. Die vind ik griezelig. Zo’n gevoel als bij een schoonheidsmiss, te mooi, te hemels, het kan niet waar zijn. Maar goed, deze wijn benadert toch aardig die perfectie. En het is een wijn met een verhaal, het verhaal van de wijnmaker François Mitjavile. Een gepassioneerd man. De website van dit château is uiterst bescheiden: een foto en een vriendelijk bericht dat men graag reageert op vragen. Die foto is fascinerend. Het wijndomein is een grote en sobere boerderij, het heeft nergens de allure waaraan je onwillekeurig bij het woord “Château” denkt. Toch maakt Mitjavile daar een grootse wijn.  Het is héél mooi als een lang gekoesterde fles zich op het moment suprême presenteert zoals de bedoeling is: héél veel genoegen geven. Deze wijn luisterde een etentje op van een kroonjaar verjaardag. Uitermate vitaal met prachtige en rijke neus, nog geen tertiaire tonen, vief, geconcentreerd, fluwelig, echt een genot om te drinken.

Clos de Vougeot 2000, Fery Meunier

Wie het serieus wijnproeven heeft ontdekt, heeft informatiehonger. Je wilt véél meer weten van dat kostelijke vocht. En dan ontdek je al snel dat er superieure wijnen zijn, met krachtige reputaties, die niet voor gewone stervelingen lijken te zijn weggelegd. Yes sir, denk aan Châteaux als Pétrus, Latour, Haut Brion, Lafite Rothschild, aan Bourgognes als La Romanée, La Tache, Richebourg, de absolute top Rhonewijnen zoals Hermitage, maar ook Spaanse, Italiaanse, Duitse, Australische en Californische wijnen. Ik voel mij heel bevoorrecht als ik dan toch zo’n wijn in het glas krijg. Bij bezoeken aan de Bourgogne ben ik steeds met respect even gaan kijken naar die fameuze en kostbare wijngaarden, zoals Clos de Vougeot. In de 12^e eeuw aangelegd door monniken. Nou is daar iets opmerkelijks mee aan de hand, want die wijngaard van pakweg 50 hectares heeft meer dan tachtig eigenaren. En het schijnt dat er zes verschillende types terroir zijn te onderscheiden. Je weet dus niet wat je in het glas krijgt als er Clos de Vougeot op het etiket staat. Deze Clos de Vougeot 2000 van Fery Meunier proefde ik in een blinde proeverij, naast Château Montus 1998 en La Dame de Montrose 2000. Mijn voorkeur ging helemaal naar deze wijn uit, die ik (hell !) voor een Saint Julien aanzag. Doorzichtige kleur, belegen neus met veel vanille, heel complex en veel impressies: pioenroos, aards, truffelassociaties. Rondeur en sap in de smaak, goede balans en stevig. Nu met elf jaar mooi op dronk. Overigens is Fery Meunier een benaming voor wijnen die op de markt worden gebracht door een samenwerking van Jean Fery Louis (eigenaar van domaine Jean Fery & Fils in Échevronne, Beaune) en Alain Meunier (domaine Jean-Jacques Confuron in Premeaux Prissey, Nuits) die in 1995 gestalte kreeg. Geen eeuwenoud domein, maar een moderne samenwerking.

Sauvageon 2009, Domaine Rives-Blanques, vin de pays d’Oc

Kinderen uit eenzelfde gezin kunnen zich volstrekt verschillend ontwikkelen: de een is een bij de dag levende wildebras, terwijl de ander consciëntieus en deugdelijk leeft. Hoe zit dat met druiven? Nou, wel zo’n beetje hetzelfde.. Zo kiezen N. en ik in een restaurant in Epernay na een halfje Champagne voor Sancerre van Henri Bourgeois. Neus in het glas…. wat brandnetels en mineralen. Herkenbaar. Aantrekkelijke en betrouwbare wijn. Een archetypische sauvignon blanc, die je snel herkent als je er bekend mee bent. Toen ik de Sauvageon kocht zei de wijnhandelaar glimlachend: “Aah, de houtgerijpte sauvignon blanc, leuk om in te zetten in proeverijen.” Het is inderdaad een curieus flesje, de wijn uit Limoux heeft een vin de pays d’Oc classificatie. De wijnbouwer Jan Panman is een Nederlander. Hij maakt met zijn Britse vrouw Caryl zowel stille als mousserende wijnen. Deze cuvee is op houten vaten gevinifeerd en niet zo duidelijk herkenbaar als sauvignon blanc. Maar wel… ontzettend lekker, een plezierwijn om zorgeloos van te genieten. Op een Limoux proeverij kwam de wijn goed tot zijn recht: vanille in de neus, veel hout maar ook een milde smaak in de mond, wat bloemig, mineralig en met een bittertje. Niemand herkende de druif en dat bedoelde de wijnhandelaar natuurlijk: dit is een hou-veel-mensen-voor-de-gek-wijn. Limoux eigenheid is nauw gekoppeld aan ligging en klimaat, schreef James Lawther MW in Decanter.  De temperatuur is hier lager en de regenval hoger dan in andere delen van de Languedoc. De hoogte speelt ook een rol, de wijngaarden zijn hier geplant op een hoogte van 200 tot 500 meter. En dan is er een snijdende wind, de maritieme bries of de koelere noord-westelijke Tramontane.

DomaineRives-Blanques, 11300 Cépie

Domaine Huet, Clos du Bourg 1957 demi-sec

Schoonzus is vijftig geworden en wij nodigen haar uit voor een etentje. Helaas heb ik geen wijn uit haar geboortejaar, maar wel… ouder! Vierenvijftig jaar. Even kijken wat er in 1957 gebeurde. Herman Emmink heeft succes met “Tulpen uit Amsterdam”. Stripheld Guus Flater staat voor het eerst in Robbedoes. De Algemene Ouderdoms Wet treedt in werking. Het jaar van Elvis Presley’ Jailhouse Rock, Perry Como met Catch a falling star én Fats Domino en de evergreen Blueberry Hill. De Nederlandse spoorwegen gaan over van gaslicht in de wagons op elektrisch licht. En na de Spoetnik I sturen de Russen  Spoetnik II in de atmosfeer met de hond Laika. Zo’n jaar dus. De wijn ruikt naar honing. En kleurt als oud goud. De smaak… is harmonieus, een belegen dame. “Is die wijn nog goed?” Vraagt schoonzus met een grimas op het gezicht die haar antwoord al aangeeft. Jawel, de wijn is vermoeid, maar geen spoor van oxydatie of maderisatie. De wijn blijft overeind bij een cocktail van rivierkreeftjes. Een mijmerwijn. Gelukkig is mijn zwager die mening ook toegedaan. Wij sippen aan historie. En  zijn even minder aanspreekbaar. Denken over de decennia die passeerden.

Domaine Huet, Clos du Bourg 1957 demi-sec

Druif: chenin blanc

Producent: l’Echansonne Domaine Huet, 11 Rue de la Croix Buisée, 37210VOUVRAY

Viña Tondonia 1997 R. Lopez de Heredia, Rioja, Gran Reserva

Ik heb niet eens in de gaten dat ik rosé in het glas heb (de wijn was geblindeerd), de wijn heeft een mooie egale mahonie kleur. En dus dacht ik aan een geouderde witte wijn. This goes against the conventional wisdom, stond in de New York Times. Rosé van meer dan tien jaar oud. Normaal gesproken zoek je rosé van het állerlaatste oogstjaar. De wijn komt van een lekker traditioneel werkend huis, waar de wijn rustig jáááren op houten fusten ligt. Deze wijn kreeg vier jaar fust, en… de gebottelde wijn blijft ook jarenlang in de kelder. Deze rosé is meer dan 5.000 dagen oud. Gemaakt van 30% tempranillo, 60% garnacha en 10% viura. De neus is vrij gesloten, maar geeft ook tonen van walnoot en gedroogde abrikoos. De smaak is erg droog met vrij hoge zuurgraad. Heerlijk eigenzinnig glas, past zowel bij tapas als bij een pepersteak, schrijven de proevers van het wijntijdschrift Perswijn. Wijnvriend Rob hief zijn handen ten hemel na enkele slokken en riep uit: hier zit géén fruit in… Eheheh, that’s right. Maar het is een uiterst boeiend glas. Voor alle niet-Robben.

Vina Tondonia Rosé Gran Reserva 1997.
Druiven: Tempranillo, Garnache en Viura.
Rijping: Amerikaans eiken vaten 4 jaar. Fles 4 jaar of meer.

Producent:
R. Lopez de Heredia Vina Tondonia
Avda. De Vizcaya, 3. 26200 Haro ( La Rioja ) Spanje
Internet : www.lopezdeheredia.com