Uniqato Ruen 2013 Damianitza Winery Bulgarije

Dromen mag natuurlijk altijd. Dromen van het drinken van beroemde wijnen. Wat dat betreft ben ik een bevoorrecht mens. Alle Premier Grand Crus uit de Bordeaux passeerden al eens de tong, de beroemde Chateaux Petrus en Le Pin uit Pomerol passeerden al eens de tong, Clos de Vougeot en Echezeaux passeerden al eens de tong, ja zelfs d’Yquem al geproefd. Vaak zijn dit goudgerande momenten. En hoewel het schitterend is om zeldzame wijnen te proeven, gaat mijn hart altijd vooral sneller kloppen van een wijn die is gemaakt van een zeldzaam of curieus druifje. De Klevener de Heiligenstein, Romorantin, Mavrodaphne, Pecorino, enfin te veel om op te noemen. Daarom is het natuurlijk prachtig om de Uniqato 2013 te proeven van Ruen. Jancis Robinson beschrijft in haar Winegrapes dat er maar 8 hectare van is aangeplant.  

De Ruen is een kruising van Cabernet Sauvignon en Melnik druif. De Damianitza Winery maakt wijnen uit de wijngaarden van het voormalige niemandsland tussen Bulgarije en Griekenland. De Damianitza Winery is opgericht in 1940, ongelukkig natuurlijk. Direct na de oorlog werd Damianitza Winery net als andere bedrijven genationaliseerd. Géén impuls voor kwaliteit. Het plaatsje Damianitza ligt in het uiterste zuiden van Bulgarije, pal aan de grens met Griekenland. Hier werd door de Bulgaren een strook van 5 tot 10 kilometer zwaar bewaakt niemandsland ingericht. De wijnmakers die er een wijngaard hadden mochten hier als enige komen, schrijft www.anderewijn.nl de importeur van deze wijn. Daar stond voornamelijk de Melnik druif aangeplant. Betaalbare wijnen die in Nederland populair waren in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Na de val van de Muur is de Damianitza Winery in 1997 geprivatiseerd. Damianitza Winery werkt samen met boeren, een kleine coöperatie. De nadruk ligt op inheemse druivenrassen als Melnik en Ruen, al is er zijn er sinds er geprivatiseerd is ook internationale rassen aangeplant als Cabernet Sauvignon en Merlot.

Deze wijn is echt genieten. Robijnrood. Heel expressief. Met van alles in de geur: mocca, chocolade, kruidnagel. De geur doet me een beetje aan een krachtige Cru de Beaujolais denken, zó plezierig is de wijn. De smaak heeft een fluwelige aanzet en fikse zuren en dan ook… veel kracht, echt een slag in je gezicht. De wijn van deze curieuze druif doet ook een beetje wegdromen. Schoonheid is zichtbaar geworden liefde, zei Plato.

Juvé y Camps Grand Reserva 2012 Brut Nature Reserva de la Familia

Samen met fantastische collega's vier ik het dertig jaar bestaan van ons bedrijf. In Malaga. Dat is een ideale gelegenheid om Cava te drinken. Te drinken op collegialiteit. Deze cava maakt daarbij diepe indruk op mij. Gemaakt van 30% Macabeo, 50% Xarel.lo, 10% Parellada, 10% Chardonnay is dit een Cava die voor mij Champagne kwaliteit heeft. Prachtig mineraal bouquet, ragfijne Granny Smith appeltjes. De mooiste Cava die ik tot nu toe dronk.

Aspi Winery 2011 Savalan, cabernet sauvignon, Azerbaijan

Mijn teamleden Berry, Rob en ikzelf gaan zitten aan de proeftafel bij de Grand Prix Saint Hubert. We bekijken de landen op het proefformulier, er staan veertien namen. En voor ons tien glazen rood. Een land komt maar één keer voor, dus vier landen staan níet op tafel. En dan zien we… Azerbaijan. Dan krijg je meteen de neiging te denken, gooi maar in mijn pet. Ik heb nog nooit een wijn uit Azerbaijan gedronken, weet niet eens waar het land precies ligt. Hoe kun je dat nou herkennen? 

Net even gekeken: Azerbaijan ligt ten oosten van Georgië, tussen Rusland en Iran. 

Mijn aantekeningen van deze wijn, de zevende wijn van de tien glazen op tafel: mineraal in de geur, oud hout, leer en laurier, strakke bitters in de afdronk. Ik denk aan een carmenere uit Chili. Bij het determineren van de wijnen blijken we het over zes wijnen wel eens te zijn, over vier wijnen moeten we flink discussiëren. Uiteindelijk blijkt die zevende wijn toch íets ondefinieerbaars te hebben, iets dat we niet goed kunnen thuisbrengen. Na ampele overweging vullen we in: Azerbaijan. De druif hebben we dan weer niet goed gedetermineerd, je kunt niet alles hebben. Cabernet sauvignon die 7 tot 10 dagen heeft gegist. De naam van de wijn is gekozen omdat de wijn uit de Savalan vallei komt.

Mavrodaphne of Patras 2009 G Karelas

De Mavrodaphne druif is goed voor zo'n 7% van de wijnproductie in Griekenland. We proeven deze wijn bij een keuze uit het kaasassortiment bij restaurant de Groene Lantaarn. Na de champagne en wijnen uit Puglia en Corbieres is dit veruit de meest verrassende keuze van het wijnarrangement. De wijn combineert waanzinnig goed met Nederlandse boerenkaas. Mineraliteit in de geur en pruimen. De wijn heeft een mooie zoetheid, niet plakkerig, fijne rozijntjes in de smaak. Er is zo'n vijfhonderd hectare aangeplant met deze druif. Volgens Jancis Robinson zijn er verschillende stijlen Mavrodaphne, een wat meer op port gelijkend en een wat meer op vin doux naturel uit het Franse zuiden gelijkend. Deze wijn van Karelas is van de laatste soort. Erg fijn om te leren kennen!

http://www.degroenelantaarn.com/

Domaine des Gagneries 1989 Bonnezeaux

De naam van het domein "des Gagneries" staat in goudopdruk op het etiket, maar is door de tijd weggesleten. Op de heel beperkte website is niet zo veel terug te lezen over het domein: het bestaat sinds 1926 en nu is de vierde generatie aan het werk. Begin jaren negentig bezocht ik Anjou en was toen verbaasd over de gewoonheid van het landschap, de wijngaarden van Bonnezeaux. Er is eigenlijk niets bijzonders te zien, terwijl ik toen ook al wist: Bonnezeaux is bijzonder. De molen op het etiket kijkt uit over de wijngaarden van Bonnezeaux, zo'n 110 hectares binnen Coteaux du Layon, die recht hebben op een eigen AOC. Ik was dus teleurgesteld, had mij iets bijzonders voorgesteld en dat was er niet. Bonnezeaux is daar niet uniek in, ook beroemde wijngaarden als Chambertin, Château Petrus etc. bleken heel gewone omgevingen te zijn. De kwaliteit van het terroir en in Bonnezeaux een micro-klimaat bepalen de kwaliteit van de wijn. Mijn bezoek aan de familie Rousseau kan ik me niet herinneren, we hebben waarschijnlijk enkele glazen geproefd en ik kocht er 1988 en 1989. Nú na zeventwintig jaar blijkt die fles puur goud in de kelder. Ongelofelijk jonge kleur: meer geel nog dan goud en geen zweem van bruin, de geur is bescheiden: gedroogd fruit, honing en sinaasappel. De balans in de wijn is adembenemend: voldoende zuren om steeds interessant te zijn en niet plakkerig zoet. Héél bijzondere wijn.

De productie van Bonnezeaux is beperkt tot 25 hectoliter per hectare, 10 hectoliter lager dan de AOC Coteaux du Layon. De wijn is gemaakt van chenin blanc druiven die overrijp worden geoogst, vaak door botytris aangetast. De wijn kan lang rijpen en blijft dan heel vitaal. Een klein wonder.

website: http://domainedesgagneries.c.la/

Bopparder Hamm Mandelstein 2015 Riesling Spätlese feinherb edition MM Matthias Müller

Dat véél informatie op het etiket niet per se nuttig is, is aan deze wijn goed te zien. In de hele grote aanduiding Bopparder Hamm, een machtige wijngaard in de Mittelrhein, zijn weer tal van kleine wijngaarden met een eigen naam (zie plattegrond) waarvan de kenners vast precies de verschillen kunnen aangeven. 

Deze wijn komt uit het hoog gelegen Mandelstein. De wijn heeft een gesloten neus, goed concentraat en veel potentieel. Om echt goed tot zijn recht te komen moet de wijn nog wel een jaar of twee rijpen. En dan kan de wijn zeker nog een jaar of zeven liggen zonder iets aan kwaliteit te verliezen. Het is een fijne wijn, die in de smaak een meloen impressie heeft. Spätlese en feinherb op één etiket vind ik wat verwarrend. De vrouw van de wijnbouwer heeft me uitgebreid uit de doeken gedaan waar het Edition MM voor staat. De wijnboer heet Matthias en de echtegenote Marianne. Hij is wat ingetogener van karakter en zij juist heel expressief. 'Was sich liebt dass neckt sich' is een goed Duits spreekwoord, en dat is hier ook het geval. Over de edelzoete wijnen hebben de echtelieden geen ruzie, maar over de andere wijnen verschillen ze vaak van mening. Het is mij niet precies duidelijk geworden, wíe in deze wijn nou de bovenhand voert. Enfin, wat doet het ertoe als de wijn aangenaam en lekker is.

Ridgeview Blanc de Blancs Brut

English Quality Sparkling Wine staat op het label. Established in 1995. Gemaakt van chardonnay. De wijngaard ligt in South Downs, Sussex, anderhalf uur rijden vanaf Buckingham Palace in hartje Londen. Waar de Britse Queen deze mousserende wijn schenkt tijdens staatsbanketten. Nou kun je zeggen: chauvinisme! Maar bij een proeverij waar deze wijn naast een Duitse Crémant en een Portugese Espumante stond, maakt de wijn onmiskenbaar indruk. De wijn heeft een fijne mousse, mooie zuren en wat boter. In ons klimaat zijn de nachten zelfs in de zomer koud, onze druiven hebben daardoor veel zuren, een karakteristiek kenmerk van een goede mousserende wijn. Zegt de wijnmaker. In de proeverij doet Ridgeview enkele proevers denken aan Champagne.

Klevener de Heiligenstein 2009 Sélection de Glace, Jean Pierre Herr Alsace

Om twee redenen een wijn die meteen thuis hoort bij de curieuze flesjes. Allereerst de druif: Klevener de Heiligenstein, uit de Elzas. Sinds 1742 verbouwd daar, maar altijd lokaal gebleven. Brengt wijnen voort met een klein plezierig zoetje. Toen ik in een restaurant - altijd op zoek naar nieuwe ervaringen - deze wijn eens bestelde bij de zuurkool, keek de ober mij indringend aan en weigerde de fles te brengen. Maar nee, meneer dat past niet! Goede sommelier die je zo wil behoeden voor fouten. Deze wijn is écht bijzonder omdat de druiven zijn geoogst bij vrieskou. Wat de Duitsers eiswein noemen. Nou valt die eiswein nogal eens tegen (vind ik). Maar deze wijn is de vineuze hemel: een geur met steeds nieuwe indrukken, dan weer mango, dan amandelen, Engelse fudge. Ongelofelijk veel rondeur en een schitterende balans. Prachtige wijn!

Martín Códax Albariño 2014 Rias Baixas

In het uiterst Noordwestelijke puntje Spanje tegen de Portugese grens ligt de wijnstreek Rias Baixas. De grond bestaat er uit graniet met wat klei. Deze wijn komt daar vandaan en is gemaakt van de Albariño druif. 

Jancis Robinson schrijft dat deze druif het gebied domineert en méér en méér populair wordt. De druif houdt van droge grond, vroeg rijpend. De kleine druif groeit in dichte trossen en heeft een dikke schil. Veel druiven groeien hier op pergola’s, 1,5 meter boven de grond. De wijnen van de Albariño zijn vrij hoog in de zuren, bijzonder elegant en licht geparfumeerd. Wij genieten dit glas bij restaurant Pollevie aan de Hofvijver in Den Bosch, waar het geschonken wordt bij een salade van quinoa en paling. Een fijne combinatie! De wijn is fris, met een bescheiden bloemig bouquet en wat kruiden. Pollevie staat bekend om zijn uitgebreide wijnkeuze en deskundige bediening. 

www.pollevie.nl Pollevie, Hofvijver 4, Den Bosch