Madeira is de versterkte zoete wijn die genoemd
is naar het eiland Madeira. We spreken van een versterkte wijn, omdat
wijnalcohol is toegevoegd. De wijnbouw op Madeira stamt uit de 17e eeuw. Oorspronkelijk
werd Madeira van vier druivensoorten gemaakt, waardoor vier Madeira soorten
geproduceerd werden. De naam verwees naar de druivensoort die gebruikt werd.
Sercial was een droge Madeira, Verdelho was een halfdroge, Bual was een
halfzoete en de Malsey was een zoete Madeira. Nu worden de verschillende
soorten Madeira meestal gemaakt van de Tinta Negra die met kleine hoeveelheden
van de traditionele druiven op smaak wordt gebracht. Nu maken we een
onderscheid naar de smaak: dry, medium dry, medium sweet en sweet. Madeira krijgt
onder meer zijn karakter omdat de wijn in eikenhouten vaten van 480 liter bij
45 graden Celsius in hete loodsen wordt bewaard. Als de wijn na enkele maanden uit
de loodsen komt, heeft hij de karakteristieke enigszins rokerige,
gekaramelisseerde smaak. De traditionele wijnhuizen laten de Madeira vijf jaar
lang op houten vaten rusten en verwarmen door de zon. De beste Madeira wijnen
zijn “vintage”, dat wil zeggen: van één oogstjaar. Vintage is een
kwaliteitskeurmerk. Om deze te verkrijgen moet de wijn van één druivenras zijn
gemaakt en minstens 20 jaar in een vat gerijpt zijn. Een speciaal daartoe
ingericht instituut, Instituto do Viho da Madeira, beoordeelt of de Madeira de
naam “vintage” mag voeren. Madeira behoort tot de langst houdbare wijnen ter
wereld. Toen ik voor het eerst een glas Madeira van 1900 had geproefd, dacht ik
nóóit iets ouders te drinken. Maar wijnvriend Hans bracht een 1875 op tafel.
Een ervaring om nooit te vergeten. Diezelfde Hans zet een Madeira 1940 in bij
een proeverij. Een héél complexe neus met tonen van koffie, caramel, rozijnen, toffee,
wierrookimpressie. Hans noemt de neus heftig. Ik ben ‘verkocht’ bij deze
Madeira, mahoniekleur met lichtgroene rand, met zo’n heerlijk complexe neus,
alleen het ruiken is al een genoegen. Ik ruik hier oude textielfabriek – een
zweem daarvan ruik je nog als je door het Tilburgse museum de Pont loopt.
Speculaaskruiden, amandel en marsepein. De smaak is prachtig droog. Een droom
van een meditatiewijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten