Vin de Constance 2008 Klein Constantia

Een icoon wijn. Die werd gedronken door Jane Austen, Charles Dickens en Napoleon. Wel leuk dus als je als 'gewone sterveling' deze wijn proeft.150 gram restsuiker, maar uitstekende balans voor 8 gram zuren per liter. Gemaakt van Muscat de Frontignan. De druiven blijven na rijping aan de druivenstokken hangen zodat het sap in de druiven kan concentreren en complexe smaken kan ontwikkelen. De druifjes werden over een periode van 3 maanden geplukt en volgens suiker- en zuurconcentratie gesorteerd in 6 afzonderlijke types. De vergisting stopt na 6 maanden en rijpt 3 jaar op 60% nieuwe Franse eiken vaten, Hongaarse vaten en Franse Acacia en nog eens 6 maanden in inox tanks voor botteling. Nectar op de tong. Mooie abrikozen in de geur. Volmaakte balans.

Cerasuolo di Vittoria 2017 Fuedo di Santa Tresa Sicilië

Biowijn uit Sicilië. Gemaakt van Nero d'Avola en Frappato. Ik ken niet de verhouding. Nero d'Avola, daar ben ik geen groot liefhebber van. De wijn ervan is vaak koppig en zwaar. Maar zie... deze wijn is liefelijk en frivool. Met frambozen in de geur. Wow, lekker!

Château d'Issan 2010 Margaux

Een van de geklasseerde Crus uit 1855. Een derde Grand Cru Classé. Wijnvriend Willem Jan zegt dat we het kasteel moeten bezoeken, omdat het bij uitstek een écht kasteel is. Met een toegangspoort en torens die het heel geschikt maken voor een Floris aflevering. 

De wijn komt uit Margaux. Heeft een lelijk etiket, vind ik. Gemaakt van 60% cabernet sauvignon en 40% merlot. Ondoorzichtige kleur. Klassieke neus met laurier en kruidigheid. Prachtige balans en elegantie. Dit is het soort wijn waarvoor ik de kwalificatie Hap Sap heb bedacht. Je hebt metéén zin in een volgende slok om te ruiken en te proeven. Proever Just kwalificeerde de wijn met de woorden passie, intelligentie en trots. Een prachtige wijn.

 http://www.chateau-issan.com/en/le_domaine_issan.html

Noble One 2001 De Bortoli Hunter Valley Australië

Ode aan de druif semillon. Die is tot nu toe één keer genoemd op dit curieuze druifjes blog, als druif voor Sauternes, vijf jaar geleden. Hoog tijd om er nu de aandacht eens op te richten. Noble One is gemaakt van semillon. En komt van de Hunter Valley uit Australië (dat land staat ook nog niet op deze blog). 

Oz Clarke beschrijft uiterst vervelende omstandigheden in Hunter Valley ten noorden van Sydney in Australië, waar semillon al sinds begin 19^e eeuw staat aangeplant. Tropische stormen spoelden goede bodemsoorten weg. Subtropische hitte in de zomer. Frequente droogte in de winter. Net voor dat de “ongelukkige druiven rijp zijn, stuurt de natuur tropische cyclonen langs de kust. Maar in de jaren dat de natuur verschrikkelijke dingen doet en het alcoholpercentage van de wijn nauwelijks negen of tien bedraagt, als de trossen geoogst worden om de oogst te redden, is het resultaat – als u tien jaar geduld hebt om de wijn te laten  rijpen – een van de beste witte wijnen.” 

Noble One proefde ik in 2014 voor het eerst, toen wijnvriend Berry Noble One 2008 naast Château Coutet 2003 schonk bij een blindproeverij. Beide wijnen zijn gemaakt van sémillon die is aangetast door de edele rotting. De Sauternes werd weggeblazen door de Australische wijn met rabarber en perzik in de neus, honing vooral, en een ongelofelijk perfecte balans. Mijn aantekeningen van toen: het is niet alleen nectar op de tong (veel zoet) maar zuren die de wijn een jeugdig elan, wat gepaste overmoed geven: frisse, filmende smaak met wat amandel in de mond, geweldige zoet/zuur verhouding. Een maand of drie geleden kreeg ik na een proeverij een zoete wijn in het glas, met de vraag: wát is dit? Ik dacht aan een Moezel Beerenauslese. Maar het was Noble One 2009. 

Toen ik de jaargang 2001 op de wijnkaart zag staan – ook nog met een vriendelijke prijs – twijfelde ik niet: die willen we graag proeven. De sommelier gaf aan dat de wijn vrijwel nooit wordt gekozen. Het zien van een diepe donkere mahoniekleur maakte al spijtgevoelens bij mij los: oef, grote kans dat deze wijn niet meer drinkbaar is? En dan moet je ook nog eens protesteren… Geen fijn vooruitzicht. Wel, ik zat er compleet naast… De wijn is excellent. Heel prominent abrikoos in de geur. Ingetogen zoet in de uiterst gebalanceerde smaak, een waar genot om te drinken, deze 18 jaar oude dessertwijn. Zoals gezegd: Ode aan semillon.

REDNOZ 2015 Cabernet Franc Domaine de l’Ecu Guy Bossard

In sommige wijngebieden domineert één wijn. Champagne, Beaujolais, Muscadet. Zijn drie bekende voorbeelden. Coteaux Champenois is rode wijn uit het Champagne gebied. Er wordt zo’n 550 hectoliter gemaakt. Terwijl er 2.640.000 hectoliter Champagne wordt gemaakt. Lokaal is de wijn al moeilijk te vinden. In de Beaujolais is 97 procent van de wijn rood en rosé, wit is dus betrekkelijk zeldzaam. En de rode wijn uit Pays Nantais is naar mijn idee op de vingers van een à twee handen te tellen. Twee jaar geleden genoot ik met volle teugen van de rode Cuvee Granit van Domaine de la Pépière. 

We besloten een bezoek aan Parijs af te sluiten met een lunch bij restaurant Mamagoto, dat een Bib Gourmand koestert. En een prachtige wijnkaart. Het ligt op enkele honderden meters van het Gare du Nord. Een klein beetje search. En zo deze wijn ontdekt: Rednoz, een rode wijn van cabernet franc van Domaine de l’Ecu 2015. We kiezen die wijn. De neus is bescheiden met wat mineralen en rood fruit. De wijn is het tegenovergestelde van complex: glorieus in zijn Eenvoud. Ik noem zo’n wijn vaak hap sap: je verlangt bij iedere sip metéén naar de volgende slok. In het Engels vraag ik aan de ober: “This is wat the French call a glou glou?” Hij kijkt me met een mengeling van verbazing en verwondering aan en zegt Oui, oui. En vertelt achter de bar aan een jongedame dat ik de wijn als glou glou betitelde. De wijn drinkt gemakkelijk. We eten een visgerecht van koolvis en courgettes, het past prima deze rode wijn en vis. Enkele dagen eerder voelden we - na een besprenkelde lunch -  de wijn nog de hele middag. Daar is nu geen sprake van. Deze Rednoz lijkt gemáákt voor een mooie lunch. Heerlijk licht. Als Lief naar het toilet is, komt de jongedame iets vragen. Ze denkt dat dit een goed moment is om de rekening te betalen, nu mevrouw even weg is. Ik verontschuldig me dat ik weinig Frans spreek, eigenlijk vooral het menukaart Frans. “Ah, et vous connaissez glou glou”, zegt ze. 

Mamogoto, 5 Rue des Petits Hôtels, 75010 Paris

Domaine Vallet 2016 Condrieu Rouelle Midi

 

Condrieu is gemaakt van de druif viognier, kenmerkt zich door abrikoos in de geur. Het domein is vooral bekend van zijn Saint Joseph. Louis Vallet en zijn zoon Anthony maken een beperkte hoeveelheid Condrieu, ze beschikken over 1 hectare en de opbrengst is ongeveer 33 hectoliter per hectare. Druiven worden met de hand geplukt, en de hele druiventrossen worden zonder ontstelen geperst. Eenderde deel van de wijn is op tank opgevoed, tweederde deel gedurende 8 maanden op houten vaten. 

We drinken de wijn bij een van de oudste restaurants in Parijs, still alive and kicking, Chez Benoît. Een vrouwelijke Chef Fabienne Eymard. Het restaurant maakt nu onderdeel uit van een keten van restaurants van Alain Ducasse. De wijn is perfect zonder nou een duidelijke wow-ervaring te geven, gereserveerd uit karaf – maar mocht vermoedelijk nog veel meer lucht krijgen. Helemaal in balans, voortreffelijk met een Terrine de Pied Cochon Sauce Tartare. De warme terrine met een croustillant omhulsel smaakt voortreffelijk. 

We gingen al eerder met de kinderen naar Chez Benoît. Een van de oudere kookboeken uit onze collectie, is een vertaald boekje Bistrogerechten van Alexander Watt uit 1957. Het bevat een prachtige omschrijving van het restaurant, dat inmiddels naar huidige maatstaven wel wat verouderd is. Maar daarvan is níets te merken op het bord. Ieder van  de gerechten etst zich een plaatsje in het brein. 

Domaine Vallet, La Croisette, R.D. 86, 07340 Serrières

Chez Benoît, 20 Rue Saint Martin, 4^e Paris