Het is meer dan een generatie terug, het moet begin jaren
tachtig van de vorige eeuw zijn geweest, dat ik met veel belangstelling las
over een onbekende wijn uit Libanon: Château Musar. Michael Broadbent schreef
over de wijn, die een enorm rijpingspotentieel had, vergelijkbaar met dat van
de Grand Crus in Bordeaux. Zijn wijnmaker Serge Hochar werd in 1984 de eerste
Decanter Man of the Year. Sindsdien vond ik het altijd bijzonder als ik de wijn
mocht proeven. En de flesjes Musar in de kelder koester ik als kostbare
schatten. Wijnvriend Nello zegt: laat de wijn gerust 15 jaar liggen en drink
hem dan. De wijn is samengesteld uit
cabernet sauvignon, carignan en cinsault, de 3 c’s. Soms ook nog met andere
druiven. Een van de mooie eigenschappen van Musar is dat de wijn van jaar tot
jaar enorm kan verschillen. Zo kan de wijn soms karakteristieken vertonen van
een Bourgogne, en in een ander jaar juist weer Bordeaux kenmerken vertonen. Dat
is voor een doorsnee consument vervelend, maar ja… Musar is een product voor de
wijnliefhebber. En die vindt de grilligheid nou juist wel weer opmerkelijk en
spannend.
Afgelopen zondag was een hoogtepunt in mijn wijnproefleven. Samen met
wijnvrienden Nello en Berry won ik de Grand Prix Saint Hubert, de oudste en
meest prestigieuze blindproefwedstrijd van de Benelux. Zeg maar het Wimbledon
van het wijnproeven. Dat voelt ontzettend goed! Van tien rode wijnen uit de
hele wereld wisten we van negen de herkomst goed te determineren en van zeven
de correcte druiven. Château Musar 2007 was de eerste wijn, die we helemaal
herkenden, behalve het goede jaar. De wijn had een bruine rand, kruidige maar
ook wat onbestemde geur, een tikje groen in de smaak, maar wel goede zuren en
mooie balans. Twee dagen later zet Nello een fles Château Musar 2005 op tafel. Geëvolueerde
kleur, doorzichtig, laurier, kersen en zoethout in de geur, mooi geparfumeerd. Wijn
met veel beschaving, hoge zuurgraad en lekkere doordrinkfactor. Ook tonen van
chocolade. Als ik dit schrijf slik ik de laatste slokken uit de fles door, met
nog lekkere rijpe tannines in de mond, en de zoethouttoon achter op de tong.
Een prachtig glas wijn, dat ik altijd met respect en bewondering drink. En
vanaf nu altijd met de zoete herinnering van het winnen van de Grand Prix Saint
Hubert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten