Ja, waar ligt dat, Gaillac? Het is een gemeente in het
Franse departement Tarn, ook al niet zo bekend, regio Midden-Pyreneen. De
plaats zelf telt maar 13.000 inwoners. Als ik de foto’s bekijk (Abdij St.
Michel aan de rivier de Tarn) zet ik Gaillac meteen op de wishlist om nog eens
te bezoeken. In de Guide de Hachette staat heel poëtisch bovenaan de pagina’s
van Gaillac: Le Piémont du Massif central. Er is zo’n 4.000 hectares wijngaard
die recht hebben op de AOC Gaillac. Daarvan maken de wijnbouwers 160.000
hectoliter wijn, tweederde daarvan is rood en rosé. Zeven pagina’s van de 1.200
pagina’s met beschrijvingen van wijnen zijn gewijd aan de Gaillac wijnen. Dit
domein staat met zijn witte wijn in de gids, die is gemaakt van drie druiven:
mauzac, sauvignon en muscadelle. Deze rode wijn kreeg twaalf maanden fustrijping
en is gemaakt van syrah, braucol en cabernet sauvignon. Het zijn dus wijnen met
curieuze druiven. Braucol? Nooit van gehoord! Jancis Robinsons Grapes
beschrijft 1.368 druiven, dus die Braucol staat er ook in. Het is een synoniem
voor de FER, die voor het eerst in 1783 in de boeken voorkomt. A little on the
wild side, schrijft Robinson. De fer levert ongetemde wijnen, tamelijk rustiek.
Maar goed, in deze Gaillac komen drie druiven voor en dat levert een wijn op
met wat laurier in de neus en veel rode bessen, kruidige toets. De smaak is
opmerkelijk rond en gemiddeld geconcentreerd. De wijn verbetert met wat lucht.
Het is een aantrekkelijke wijn met een fluweeltoets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten