Torcolato 2005 Maculan, Breganze

Lief gaat naar een hartsvriendin, ze komt laat thuis, want de dames gaan uit eten. Ze kiezen voor een top-Italiaan. We schrijven 1990. Den Haag. Ze gaan eten bij restaurant Da Roberto aan het Noordeinde. Ik weet dat zo goed omdat Roberto zijn boek Koken als Roberto met datum voorin heeft gesigneerd (Per una Bel Bronze, ja ja laat dat maar aan Italianen over). Ik ben helemaal verknocht aan de basisrecepten uit dit boek, zoals tomatensaus en coulis.  Maar goed, in dat boek staat een dessert met als advies: Torcolato. Toen ik indertijd bij een slijter nietsvermoedend een flesje Torcolato wilde kopen, kreeg ik de deksel op mijn neus. Nee, dat heb ik niet. De slijter (een vrouwelijke vinoloog) pakte er een handboek bij. Ze keek mij nog eens goed aan. “Nou, nou, dat is een bijzondere wijn”, zei de vinoloog.  Aan haar gezicht zag ik dat ik in haar achting steeg.  Maar… niet leverbaar. Hoe gaat dat daarna?  Je vraagt nog eens links en rechts, Torcolato bleek zelfs bij de Italiaanse groothandel waar ik graag kom niet leverbaar en… Torcolato verdween uit mijn belangstelling.  Toen ik onlangs bij Henri Bloems in Tilburg enkele flessen Chablis kocht en naar de kassa liep, zag ik een vak met halve flesjes  Torcolato. Bloems’ Marcel Kattestaart is gespecialiseerd in Italiaanse wijnen. En hoppa, natuurlijk steek ik mijn arm uit om zo’n halfje mee te nemen. Er staat een mooi verhaal over de ontstaansgeschiedenis van deze   geheime Italiaanse zoete witte wijn in de New York Times (klik HIER). De wijn is gemaakt van garganega druiven (waar ook Soave van wordt gemaakt), vespaiolo en tocai friulano. Torcolato ontleent zijn naam aan strengen in elkaar gedraaide druiven die te drogen worden gehangen. Hoe proeft die Torcolato nou? Deze zeven jaar oude wijn heeft een kleur van cognac, mahonie met een goudgloed. De wijn walsend in het glas, zie ik een vette wijn, stevige viscositeit. Het bouquet van de wijn is heel breed: lavendelhoning, marsepein en Turks Fruit. Voluptueuze en Rubensiaans rijke smaak. Met een abrikozen-pittige nasmaak. Een meditatiewijn. Of jaloersmakend aperitief. Pracht dessertwijn. Lief maakte er niet Roberto’s Tiramisu bij, maar gecarameliseerde aardbeien met vanilleschuim/room uit de oven.