Tenuta delle Terre Nere 2013 Guardiola Etna Rosso

Donderdag 16 maart 2017. Als we het NOS journaal kijken, zien we een BBC televisieploeg die zich uit de weg maakt op de vulkaan Etna. Een zwarte stroom door de sneeuw, vliegende stenen en rotsblokjes door de lucht. "Deze ervaring hoop ik nooit meer mee te maken: brandende keien ontwijken” schrijft een wetenschap correspondent op Twitter. De televisieploeg maakt het goed, al hebben wel enkele collega’s snijwonden, kneuzingen en brandwonden.” De Etna op Sicilië is een nog werkende vulkaan.

In de nabijheid van de vulkaan groeien druivenstokken. Wijnvriend Noël heeft een hele proeverij georganiseerd rondom vulkanische wijnen. Die zijn soms te herkennen aan fosfor en zwavel in de geur. Echter: je kunt de grond, mineraliteit, niet ruiken in wijn, zeggen sommige deskundigen. Hoe dan ook, deze rode wijn van de Etna maakt indruk. De kleur is tuilé, dakpannenbruin, de geur is verfijnd met hele mooie tonen van cederhout. Andere proevers noemen onder meer leer, tabak, cacao en kaneel. De smaak vind ik een tikje alcoholisch maar met ongelofelijk veel finesse. Een genot om te drinken.

Côte Rotie 1986 Côtes Brune et Blonde E. Guigal Ampuis

Als een wijn na 31 jaar nog zóveel indruk kan maken, dan past er maar een kwalificatie voor: Grote Wijn. Gemaakt van syrah. Côte Rotie lees ik in de wijnatlas, was altijd een wijn voor de echte kenners, onbekend bij het grote publiek, gezocht door een kleine kring van mensen die verrast werden door een verbluffende rijkheid. Betoverend, staat er zelfs. Het jaar 1986 leverde magere wijnen op, die weinig charme bezaten, leert Jancis Robinson. Er was één uitzondering: Marcel Guigal, die met opeenvolgend mooie wijnen in de jaren tachtig van de vorige eeuw dit gebied dus enorm heeft geholpen om befaamd te worden. Tuilé kleur, hier kun je veel mensen mee voor de gek houden, het lijkt wel Bourgogne of Barolo, zo licht. Dan de geur: stinkertje. Amandel. Levendig. Peper. Mooie geur, gevolgd door een vitale smaak en goed op dronk. Nu à Point zelfs. Deze belegen dame heeft óók nog een mooie fruitimpressie. Indrukwekkend glas.

Château Gros Moulin 1997 Côtes de Bourg - Berger Botteling

Als je al kunt spreken van een ‘huis’ wijn, een wijn die je graag en veel drinkt, dan komt Gros Moulin aardig in de buurt. De wijn drinken we al lang, vanaf de jaren tachtig van de vorige eeuw. Aan enkele jaren koester ik bijzondere herinneringen, zoals de 1986, die ooit glorieerde bij een familiefeestje. De wijn uit magnum deed het fantastisch bij zeeduivel in rode wijnsaus. De saus was gemaakt van dezelfde wijn. 

Wijnhandel Jean Berger importeert de wijn en bottelt die zelf. De volgende informatie is van de website: Château Gros Moulin ligt op de rechteroever van de Gironde, ter hoogte van het punt waar de Dordogne en de Garonne samen verder naar de Atlantische oceaan stromen. Een hele oude bezitting, 32 ha. groot, waar met veel passie wordt gewerkt aan hoogwaardige wijnen door de familie Eymas die er al negen generaties (sinds 1757) woont en werkt. 45% Merlot, 45% Cabernet Franc en Cabernet Sauvignon en 10% Malbec. Château Gros Moulin is stevig en robuust te noemen, een beetje boers van karakter. Machinaal geoogst, traditionele vinificatie in cuves en lagering in onze kelders op jonge eikenhouten fusten. Bij een proeverij in 1998 bleek de 1964-er nog fantastisch! De 1983-er was in februari 2005 ook nog in perfecte conditie! Bijzonder interessante wijn voor diegene die deze wijn de tijd geeft rustig te rijpen. De secundaire aroma's die deze wijn bij het ontwikkelen vrijgeeft zijn voortreffelijk.

Dit weekend maak ik een magnum 1997 open, niet goed wetend wat te verwachten. Het jaar was niet groots in Bordeaux. De kleur van de wijn is Italiaans dakpannenbruin. Wie alleen op basis van kleur deze wijn zou determineren, kan evengoed denken aan nebbiolo, licht, heel transparant. Steek ik de neus in het glas dan ruik ik warmte, stal en herfstbos. Een lichte toon van rood fruit ook nog, ik zou zeggen aardbei. De smaak is levendig, met veel spel, volstrekt op dronk, een fijne keuze voor bij kogelbief en kastanjechampignons. Dit is een eenvoudige wijn. Bedoeld om van te genieten. Bij jongere jaren merkte ik dat een jaar of vijf flesrijping de wijn veel meer rondeur gaf. Een magnum van twintig jaar oud is op zichzelf al curieus, een wijn uit de Bourg is dat helemaal, want die is meestal bedoeld om snel te drinken. Deze wijn heeft zich echter uitstekend gehouden en is nu dankbaar om te drinken. De Nederlandse botteling draagt daar aan bij. Op deze fles is van toepassing wat typogaaf Jan Tschichold zei over eenvoud: “Eenvoud in de vorm is nooit iets armoedigs, het is een grote verdienste.”Deze bijdrage aan het blog is een ode aan de gewone wijn.

Jeanbergerwijn.nl