TITON Barbera d’Asti superiore 2010 docg Nizza, l’Armangnia

Dom, dom, dom. Om vooroordelen te hebben. Dat is in het gewone leven al zo, maar zeker ook in de wijnwereld. Geen idee of ik dit al eens heb geventileerd op ‘curieuze flesjes’ maar je doet mij geen groot plezier met wijnen uit Piëmonte. In blinde proeverijen vind ik die wijnen vaak simpelweg niet lekker, te aards, te rustiek. En dan blijkt het bijvoorbeeld Barolo te zijn. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik toch een klein hoekje met Barolo in de kelder koester, maar dat is ongetwijfeld de uitzondering op de regel. Enfin, als je wéét dat wijnen uit Piëmonte je zelden bekoren, dan zoek je die dus niet… Precies: het vooroordeel. Daar worden geen lekkere wijnen gemaakt. Dom, dom, dom. Want er zijn meer druiven dan nebbiolo. Afgelopen dinsdag heb ik een hele proeverij Barbera’s meegemaakt en het was… geweldig. Deze Barbera d’Asti superiore was misschien niet de beste wijn die ik proefde, maar mijn hart was wel verkocht, alleen al bij de geur. Een enorm rijk uitwaaierende neus. Wow! Zoethout en bloemen, de smaak heeft kracht én lengte én rondeur. Rood fruit in de smaak. Er is veel in deze wijn te ontdekken en dat is leuk. Ik ben weer eens met mijn neus tegen de lamp gelopen met mijn vooroordelen. Olivier Schutte is de importeur van deze wijn, een kleinschalig werkende importeur die alle steun verdient. Hij heeft een briljante bedrijfsnaam. 

www.degeluksdruif.nl

Domaine d'Escausses La Croix Petite 2010 Gaillac

Ja, waar ligt dat, Gaillac? Het is een gemeente in het Franse departement Tarn, ook al niet zo bekend, regio Midden-Pyreneen. De plaats zelf telt maar 13.000 inwoners. Als ik de foto’s bekijk (Abdij St. Michel aan de rivier de Tarn) zet ik Gaillac meteen op de wishlist om nog eens te bezoeken. In de Guide de Hachette staat heel poëtisch bovenaan de pagina’s van Gaillac: Le Piémont du Massif central. Er is zo’n 4.000 hectares wijngaard die recht hebben op de AOC Gaillac. Daarvan maken de wijnbouwers 160.000 hectoliter wijn, tweederde daarvan is rood en rosé. Zeven pagina’s van de 1.200 pagina’s met beschrijvingen van wijnen zijn gewijd aan de Gaillac wijnen. Dit domein staat met zijn witte wijn in de gids, die is gemaakt van drie druiven: mauzac, sauvignon en muscadelle. Deze rode wijn kreeg twaalf maanden fustrijping en is gemaakt van syrah, braucol en cabernet sauvignon. Het zijn dus wijnen met curieuze druiven. Braucol? Nooit van gehoord! Jancis Robinsons Grapes beschrijft 1.368 druiven, dus die Braucol staat er ook in. Het is een synoniem voor de FER, die voor het eerst in 1783 in de boeken voorkomt. A little on the wild side, schrijft Robinson. De fer levert ongetemde wijnen, tamelijk rustiek. Maar goed, in deze Gaillac komen drie druiven voor en dat levert een wijn op met wat laurier in de neus en veel rode bessen, kruidige toets. De smaak is opmerkelijk rond en gemiddeld geconcentreerd. De wijn verbetert met wat lucht. Het is een aantrekkelijke wijn met een fluweeltoets.  

Curtefranca 2006 'Vigna santella del gröm', Lombardije, Ricci Curbastro

Een keer eerder stond er een wijn van Ricci Curbastro op dit blog, een fraaie pinot noir. Deze wijn met twee egeltjes op het etiket komt van het huis dat ik vooral ken van de bubbelwijnen. Dit is een echte 'fopwijn', een wijn die de wijnproever gek kan maken in blinde proeverijen. Nogal wiedes, want deze combinatie van druiven komt zelden voor: Cabernet Franc, Carmenère, Merlot, Cabernet Sauvignon en Barbera. Een Bordeaux blend zou je kunnen zeggen, maar de Carmenère en Barbera laten hier wel hun invloed gelden. De wijn is prettig elegant. Je steekt je neus in het glas en de geur roept meteen de vraag op: is dit een 'koude' of een 'warme' wijn? De koude wijnen worden gemaakt in Noord Europa en je ruikt/proeft als het ware dat koude wijnen minder zonuren hebben gehad. Deze wijn heeft een warme geur. Veel aantrekkelijke fruittonen, mooi vanille van 18 maanden houtrijping. Wij dronken dit mooi glas bij ossehaas en een blokje rauwmelkse Demeter kaas. De wijn komt van één wijngaard met de wat mysterieus aandoende naam 'Vigna santella del gröm'.

www.jeanbergerwijn.nl

Château Musar 2005 Bekaa Valley, Libanon

Het is meer dan een generatie terug, het moet begin jaren tachtig van de vorige eeuw zijn geweest, dat ik met veel belangstelling las over een onbekende wijn uit Libanon: Château Musar. Michael Broadbent schreef over de wijn, die een enorm rijpingspotentieel had, vergelijkbaar met dat van de Grand Crus in Bordeaux. Zijn wijnmaker Serge Hochar werd in 1984 de eerste Decanter Man of the Year. Sindsdien vond ik het altijd bijzonder als ik de wijn mocht proeven. En de flesjes Musar in de kelder koester ik als kostbare schatten. Wijnvriend Nello zegt: laat de wijn gerust 15 jaar liggen en drink hem dan. De wijn  is samengesteld uit cabernet sauvignon, carignan en cinsault, de 3 c’s. Soms ook nog met andere druiven. Een van de mooie eigenschappen van Musar is dat de wijn van jaar tot jaar enorm kan verschillen. Zo kan de wijn soms karakteristieken vertonen van een Bourgogne, en in een ander jaar juist weer Bordeaux kenmerken vertonen. Dat is voor een doorsnee consument vervelend, maar ja… Musar is een product voor de wijnliefhebber. En die vindt de grilligheid nou juist wel weer opmerkelijk en spannend. 

Afgelopen zondag was een hoogtepunt in mijn wijnproefleven. Samen met wijnvrienden Nello en Berry won ik de Grand Prix Saint Hubert, de oudste en meest prestigieuze blindproefwedstrijd van de Benelux. Zeg maar het Wimbledon van het wijnproeven. Dat voelt ontzettend goed! Van tien rode wijnen uit de hele wereld wisten we van negen de herkomst goed te determineren en van zeven de correcte druiven. Château Musar 2007 was de eerste wijn, die we helemaal herkenden, behalve het goede jaar. De wijn had een bruine rand, kruidige maar ook wat onbestemde geur, een tikje groen in de smaak, maar wel goede zuren en mooie balans. Twee dagen later zet Nello een fles Château Musar 2005 op tafel. Geëvolueerde kleur, doorzichtig, laurier, kersen en zoethout in de geur, mooi geparfumeerd. Wijn met veel beschaving, hoge zuurgraad en lekkere doordrinkfactor. Ook tonen van chocolade. Als ik dit schrijf slik ik de laatste slokken uit de fles door, met nog lekkere rijpe tannines in de mond, en de zoethouttoon achter op de tong. Een prachtig glas wijn, dat ik altijd met respect en bewondering drink. En vanaf nu altijd met de zoete herinnering van het winnen van de Grand Prix Saint Hubert.

Uitslag Grand Prix Saint Hubert

Website Brabantse Wijnsocieteit