Clos du Roy 2005, Marsannay, Domaine Jean Fournier

Dit is een vader en zoon wijn. Ik heb deze Marsannay voor het eerst gekocht, toen Pa die nog maakte. Wijnhandelaar Wim Berger betitelde de wijn als een ‘Bourgogne met iets van Bordeaux karakter’ en dat vond ik leuk. Het was een wijn met stevige tannines, bepaald geen allemansvriend, maar wel karaktervol. De appellatie Marsannay bestaat sinds 1987; de AC mag gebruikt worden voor zowel rood, wit als rosé. "Clos du Roy" is een wijngaard met prima ligging, schrijft wijnhandel Berger op de website, die stevige, zich langzaam ontwikkelende wijnen oplevert.  Zoon Laurent Fournier timmert al een aantal jaren hard aan de weg met het bedrijf dat hij van zijn vader heeft overgenomen.  Hij maakt wijnen met minder tannine, die dus  ook jonger aangenaam zijn en met meer verfijning. Deze fles haalde ik twee weken geleden uit de kelder en ik werd ongeveer weggeblazen door de kwaliteit. Wow, wow, wow! Deze 100% pinot noir is volstrekt op dronk, een vriendje, fluwelig, mineralig, true to type pinot noir. Echt heel lekker. Het wijndomein zit in de overschakelingsfase naar een biologisch wijnbedrijf. Ik heb na het drinken van deze wijn de kans aangegrepen om enkele flessen vieilles vignes van 2011 gemaakt van 60 jaar oude stokken in de kelder op te leggen. Dat moet een feest zijn om die na een jaar of zeven, acht te gaan drinken.

 

www.jeanbergerwijn.nl

Clos du Cadaret 1997, Cuvee Raoul Blondin, Côtes du Duras, Corinne et Gerard Je Jan

Het wijngebied Côtes du Duras ligt in het zuidwesten van Frankrijk, een kleine 2.000 hectare wijngaarden. Een scepticus zegt: een wijngebied in de schaduw van Cahors en Bergerac, die op hun beurt al weer in de schaudw liggen van de grote Bordeaux namen: Saint Emilion, Pomerol. De wijnen lijken gedoemd om te worden verkocht via de grote supermarches, het zijn aantrekkelijke zomerwijnen, om ongedwongen open te trekken voor terras en barbecue. Niemand valt zich een buil aan de prijs, het zijn typische doe-mij-maar-een-doosje-van-zes-met-korting wijnen. Toch zag ik onlangs een bijzonder exemplaar en herinnerde mij die eerder te hebben gedronken op een proeverij van de wijnsociëteit. En de naam op het etiket deed mij een belletje rinkelen: Raoul Blondin, die was keldermeester van het befaamde Château Mouton Rothschild. Hij heeft kennelijk Corinne en Gerard geadviseerd bij deze wijn en zijn naam eraan verbonden. Met zestien jaar oud is dit een uitgerijpte wijn – is die nog goed drinkbaar, is dan altijd de vraag?  In de aanloop naar de vakantie maakte Lief een favoriet gerecht en dat is een goede gelegenheid om deze te openen. De wijn stelt niet teleur: fraai uitgerijpt, mooie neus met kruiden en sigarenkistjeshout, opgevoed op nieuw hout, zoveel is duidelijk. Ik kan de druivensamenstelling niet achterhalen, maar de toegestane druiven in Côtes du Duras zijn de bekende Bordeaux druiven: canernet sauvignon, cabernet franc, malbec en merlot. De wijn heeft een prettige rondeur en lichte fluweeltoets. Voor we er erg in hebben is de fles leeg, bij hoofdgerecht en stukje kaas. In die schaduw gebieden kán het dus wel: hele mooie wijnen maken.

Moscofilero 2008 Domaine Skouras, Peloponesse

Altijd mooi als een wijnbouwer vertrouwen heeft. Op Domaine Skouras "we don't just maken wine. We flirt with whites that turn heads" -zegt de website. Hou ik wel van. Volgens mij heb ik nog nooit een Moscofilero gedronken. Deze Griekse Moscofilero open ik met enige voorzichtigheid, past de wijn bij de asperges die we gaan eten? Ik las vooraf dat de druif wel iets heeft van Muscat. Nou, dan moet het kunnen, dacht ik. De website van de producent leert het volgende over deze 100% Moscofilero: Fermented in stainless steel vats. Short skin contact, no malolactic fermentation and short aeging over fine lees. Flowery, crisp acidity, intense on aromas and flavors. De wijn heeft wat kleur ontwikkeld. Ik vind anijs in de neus, vrij duidelijk zelf. De smaak heeft mooie zuren en heel duidelijke mineralen. Lekker glas wijn, heel leuk om te ontdekken.

 

www.skouraswines.com

Hochheimer Kirchenstück 2002 Riesling Spätlese, Franz Künstler, Rheingau

Een dag hard gewerkt. Lange dag. Belachelijk lange dag. Van de deur uitstappen tot de deur binnenstappen, vijftien uur. Zo'n dag dus. En ik wil nog iets drinken. Geen digestief of whisky. Want morgen is er weer een dag. Wil geen risico lopen op hoofdpijn. Rode wijn staat open, maar staat me tegen, zo laat. Die rode wijn drink ik graag bij de maaltijd. Welnu, op zo'n moment is een riesling een geweldige keuze. Deze Hochheimer Kirchenstück heeft zo'n tien jaar in de kelder gerijpt. En heeft een adembenemend perfecte balans tussen zoet en zuren. Franz Künstler is een tovenaar. En steeds als ik zo'n riesling proef, denk ik: waarom in hemelsnaam leg ik niet méér riesling in de kelder.

Doña Isabel II Málaga

Een tegendraadse wijn. Onmodieus. En daarom zo leuk, wat mij betreft. Uit een diep hoekje in de kelder duikt deze fles op, goed ingepakt in bubbeltjesplastic – nog van de verzending. Gemaakt van de druivensoort Moscatel de Alejandría. Deze zoete wijn (diep donkerbruin van kleur) heeft 84 maanden rijping op vat achter de rug.

De druiven zijn in de zon gedroogd vóórdat ze zijn gebruikt voor de fermentatie in houten vaten. De aanbevolen serveertemperatuur is 14º C, maar ik serveer graag uit de koelkast. Heerlijke krentjes in de neus, noten en vijgen. Alleen dat snuffelen is al fijn. De smaak is… niet echt gemakkelijk te omschrijven… uitstekende balans door frisse zuren, maar natuurlijk wel volzoet, karamel… lang nahangend. Perfecte-voor-het-slapen-gaan-wijn.

www.spaansewinkel.nl