Clos du Marquis 2001 Saint Julien

We hebben een Koning. Natuurlijk is er niks mis met oranje tompoucen en is een Oranjebitter niet te versmaden op deze laatste Koninginnedag. Maar het lekkerst is natuurlijk een toepasselijke wijn, dat is Clos du Marquis 2001 geworden. Vanwege die mooie kroon op het etiket. Afgelopen weekend zag ik in Scheveningen ineens deze wijn uit 2007 per glas verkrijgbaar, in restaurant Lemongrass. Doen, dacht ik. Prima op dronk, met een lekkere fluweeltoets. Dat was de Generale Repetitie om het zo maar eens te zeggen. De 2001 is ook op dronk en mag best een adellijke wijn heten. In de neus fraaie sigarenkistjes. Een zweem van kers en ook kreupelhout, kruiden. Sappige smaak. Leve de Koning!

Pecorino 2012 Terre di Chieti, Umani Ronchi, Osimo

Pecorino?  Schapenkaas. Maar het is óók de naam van een druif. Van het domein Umani Ronchi. De Pecorino heeft als IGT Terre di Chieti en komt uit Abbruzen, waar dit wijnhuis uit Marche óók belangen heeft. Pecorino noemt men in Italië ook wel de druif van de schapen, een druif met een lage opbrengst, gedoemd om te verdwijnen. Daar is in 2005 een stokje voor gestoken door Umani Ronchi, die autochtone druiven wil handhaven. De neus heeft tonen van citrus, de smaak heeft prettige en frisse zuren. Dit is een prima glas, gedronken bij een vitello tonnato. Het assortiment van dit wijnhuis beslaat wijnen uit de Marche en enkele uit de Abruzzen. Men beschikt over 250 hectare wijngaarden, het bedrijf bestaat sinds 1955 en wordt geleid door Massimo Bernetti en zijn zoon Michele.

www.umanironchi.com

Ruinart Champagne millesime 2005

We lunchen met een linzensalade met geitenkaas, een simpel maar verrassend lekker gerecht, naar een recept van Paul Fagel. De geitenkaas gaat nog even onder de grill en krijgt daardoor een weldadig zacht-warme structuur. Over de salade sprenkelen we druppels alceto balsamico azijn. We vieren een verjaardag. Daarbij drinken we Ruinart Champagne van het jaar 2005. Wat mij betreft een archetype champagne: verfijnde mousse, in de neus gist, granny Smith appeltjes. Een harmonieuze smaak met verfijning en elegantie.

http://www.ruinart.com/

Chablis Les Clos 2004 Dauvissat

Eén keer bezocht ik Chablis. Ik had een nieuwe fotocamera gekocht en wilde fotograferen in de wijngaarden. We reden naar mooie glooiende wijngaarden en ik maakte foto's in een soort 'kom' - je voelt als het ware dat hier mooie wijn wordt gemaakt. Zo'n zelfde ervaring had ik eerder in Quarts de Chaume (een microklimaat in de Loire) en in Morgon Cote de Py (een Cru de Beaujolais). Toen ik later de foto's liet zien aan een wijnhandelaar, zei hij: Daar sta je bij de mooiste wijngaarden die er daar zijn! Ik was dit al weer vergeten, maar het verhaal komt nu weer terug na het proeven van deze wijn: Chablis Les Clos. Ik kocht deze wijn in een december-opruiming van Pasteuning in Amsterdam. Zelfs in de opruiming was dit nog een kostbare fles. En ja, zoiets bewaar je voor een mooi moment. Pasen 2013. De wijn heeft nauwelijks kleurontwikkeling. De neus is mooi, zegt Lief. Ja, maar definieer nou eens wat je ruikt? vraag ik. Dat is lastig, heb ik zelf ook gemerkt. Het bouquet is druivig, die kenmerkende chardonnay rokerigheid zit er in. Maar ook wat peren, amandelen en mineralen. De aandronk is fris, mooie zuren en lekkere bitters, Vooral valt op hoe elegant en verfijnd dit glas is: dit is complete harmonie, hier valt niets meer te wensen.