Château Le Thil Comte Clary 2005 Pessac Leognan

Château le Thil Comte Clary grenst aan Château Smith Haut Laffite, Carbonnieux en Les Carmes Haut Brion, bekende namen. De eigenaren van het domein hebben - zo staat te lezen op internet - familieonenigheid en waren gedwongen om het domein te verkopen. De eigenaren van Smith Haut Lafitte hebben het chateau, het park en 11.6 hectares gekocht; de eigenaren van Les Carmes Haut Brion kochten 5,6 hectares. Ik las dat die 5,6 hectares volgend jaar simpelweg bij Les Carmes Haut Brion worden gevoegd (en dan een veelvoud opleveren van de huidige prijsstelling). OP zoek naar wijnen voor een 'interessante buurdomeinen van Grote Namen' liep ik tegen deze Pessac Leognan aan. De kleur is fraai ontwikkeld. Echt zo'n dakpannen-terra kleur aan de rand. De neus ruikt een Klassieke Bordeaux met als eerste karakteristieken: kreupelhout, kers en potloodslijpsel, wat laurier maar een hele leerwinkel. Na de plezierige neus is de aanzet in de mond ineens strak, mineralen en terroir getypeerd. Serieus glas. De wijn presenteert zich na een kaassoesje al met wat meer rondeur. In de neus ruik ik ook een kruidencocktail met een vleugje provencaalse wind. Bij doorproeven veel rondeur en een hele fijne wijn. Ook elegantie. De wijn is gemaakt van cabernet sauvignon en merlot. De wijn uitgekozen om kalsfslever met uitjes te begeleiden.

Domaine Richou 1997 Les 3 Demoiselles, Coteaux de l’Aubance

Deze fles beschouw ik als één van de pareltjes uit mijn kelder. Het is niet alleen een bloedmooie wijn, we hebben ook een emotionele band met Domaine Richou en in het bijzonder Coteaux de l’Aubance. Daar maken ze van chenin blanc van oude stokken een wonderschone wijn met viefe zoetheid. Drieëntwintig jaar geleden proefden we daar dezelfde cuvee 1989, die was weggelegd door Pa Richou in enkele volstrekt nieuwe houten vaatjes. Mogen we die kopen? Ja, dat wel. Maar de wijn zou pas in december worden gebotteld. Enfin, zo gezegd, zo gedaan. En we tuften in december naar de Loire om onze flessen op te halen. Flessen uit het geboortejaar van onze dochter. Die we dus nu bij hoogtijdagen, bijzondere verjaardagen e.d. opnieuw weer drinken. Inmiddels is de 1997 vijftien jaar oud en… een beeldig plaatje. Neus met honing, volle Rubensiaanse smaak, prachtig mahonie kleur. Wanneer drink je die? Nou, vandaag bijvoorbeeld. Op zo’n kille decemberdag, buiten gaan zonder shawl en jas is vragen om problemen met een temperatuur rond het vriespunt. Binnen snij ik wat stengels bleekselderij om te dippen in filet americain. Ik snij zuurdesem roggebrood om die te beleggen met een vers aangesneden wildpaté. Ach wat… al dat calvinisme. Zo’n parel uit je kelder, die moet je op iedere dag kunnen genieten.

http://www.domainerichou.fr/

 

Amentos, Moscato di Cagliari 2008, Sardus Pater, Sardegna

In het brede spectrum van wijnen dat beschikbaar is, nemen de dessertwijnen een eigen plaats in. Door de jaren heen wisselen de voorkeuren van de consument. Soms ontstaat er een heuse hype, zoals indertijd met de zoete rosé (Mateus Rosé, Rosé d’Anjou), met sherry en de afgelopen jaren met prosecco. Zoete dessertwijn heeft bij mijn weten nooit zo’n glorieperiode gehad. Terwijl het de moeite waard is zo’n flesje in de koelkast te hebben staan. De wijn blijft een week of langer goed. Deze Sardijnse mocaatwijn ruikt naar abrikoos, is soepel en harmonieus. Lekker als glas om de eetlust op te wekken, bij een plakje paté, en ook lekker na de maaltijd. Wij dronken de wijn onder meer bij een plateau de fromages. Prima bij de blauwaderkaas. Ook lekker als je bij winterse omstandigheden thuis bent gekomen, gladheid, ijs en sneeuw achter je liggen, schoenen uit, lekker op de bank ploffen en dan… Klik HIER voor de technische specificaties.