Malvasia. Het is niet één druif, maar een druivenfamilie.
Zegt Oz Clarke. En ook: de meest echte malvasias zijn subvariëteiten van
malvasia bianca, groeit in Italië, Spanje en Portugal. Tja, ik dronk een wel
heel fraaie witte wijn van Malvasia in Rome, in trattoria Cul de Sac, die kwam
uit Lazio. Typisch zo’n ‘vakantiewijn’ – daarna niet meer genoten. En om nou te
zeggen dat Madeira vaak open gaat in Huize vdB, nee, dat is ook niet zo. Dus
met recht een curieus flesje, deze Barbeito Madeira. De
Malvasia druiven komen van wijngaarden uit Arco da Calheta en Prazeres. 5 jaar
gerijpt in canteiro, zegt de wijnhandelaar. De
traditionele huizen laten hun wijn vijf jaar lang op vaten rusten en verwarmen
door de zon. Men noemt de verwarming door de zon zoals die door kleinere en conservatieve barros wordt toegepast: de canteiro-methode. Zo is dus ook deze Madeira gemaakt. De wijn is nootachtig en harmonieus. Een mooi
glas als aperitief op de zondag. Of ’s avonds als je zin hebt in één glas; wij
dronken dat glas bij de uitzending van het bevrijdingsconcert op 5 mei met
sopraan Karin Strobos (wow!), Guus Meeuwis en Sabrina Starke. Dat concert geeft
een feel-good gevoel en iets weemoedigs, vooral bij het lied “We’ll meet again”. Een prima glas om in een mijmerstemming te
blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten