Gerijpte wijn heeft altijd iets mysterieus aantrekkelijks. Kóóp je zo’n fles, dan geeft dat een feestelijk gevoel. Maar je weet vaak niet waar de fles is bewaard en onder welke omstandigheden. Dus hou je in het achterhoofd rekening met het risico dat zo’n fles kan tegenvallen. Als de fles in eigen kelder de ouderdom heeft bereikt, krijg ik juist een weemoedig gevoel. Ik denk aan al die jaren tussen aankoop en moment van drinken. Bij deze fles denk ik terug aan een vakantie in 1996 waarbij mijn twee peuters aan de rivieroever in het zand kastelen bouwen en pootjebaden in een vertakking van La Loire, de Louet. In die vakantie dronken we op een wijnfeest zevenenveertig en zevendertig jaar oude Loire wijn, die prachtig was : Layon 1949 en 1959. Ik fotografeerde indertijd de prijslijst : 35 Francs per glas, omgerekend zo’n 5 euro nu. Wat een belevenis ! In dezelfde vakantie proefden we aan tafel met de oude Monsieur Gaston Huet in Vouvray, een herinnering die ik levenslang met een gouden randje koester. Toch hou ik er altijd rekening mee dat zo’n fles kan tegenvallen. Vorige week goot ik een Riesling Auslese Trocken uit 1990 door de gootsteen. Dat was misschien niet eens echt nodig, maar ik opende de wijn voor bij het diner. De oude dame was daarvoor niet geschikt. Deze fles van Domaine Robin kreeg in de Guide Hachette een Coupe de Cœur en drie sterren. Madame Robin vertelde mij dat de wijn is gemaakt van de derde pluk door de wijngaarden. De Hachette schrijft : « Superbe gevinifieerd is deze wijn het toonbeeld van een goed huwelijk tussen structuur en delicatesse. Het is met recht een grote liquoreuze wijn uit Anjou. De wijn laat lang genieten : de neus heeft bloemen, fruit, vanille en een toets van mineralen. Een wijn met een grote toekomst. » In dezelfde wijngids staat dat Robin werkt met meerdere plukgangen door de wijngaarden en lage rendementen. Mijn bezoek aan Robin bleef beperkt tot dat jaar. Want hóe meer je je verdiept in wijn, hoe beter je de helden van de streek leert kennen – van de wijnen van bijvoorbeeld Domaine Baumard en Claude Papin weet je zeker dat ze de tand des tijds doorstaan. Maar hoe is dat met deze wijn ? Daarom vind ik het nu toch spannend deze wijn te proeven.
De wijn heeft nu al (18 jaar oud) zo’n amberkleurige kleur zoals indertijd die eerbiedwaardige 1959-er. Die kleur kán nog donkerder worden (zoals de 1949) en krijgt dan de tonen van een oude eikenhouten kast. Wat opvalt is een enorme stroperigheid. En de neus ? Die is verrassend klein, vind ik. Wat tonen van Turks fruit. En ook wel mineralen. Maar zeker geen AHA-erlebnis deze neus, geen uitwaaierende pauw met steeds verrassingen. Op de tong is de wijn ongekend vitaal, heel uitgebalanceerd en… verrassend, nauwelijks zoet. Als ik héél eerlijk ben zijn mijn verwachtingen iets te hoog gespannen. Later ebt dat gevoel volkomen weg. En ga ik toch mijmeren over de vakantie indertijd, sla ‘Het aanzien van 1994’ eens na… Nelson Mandela wordt de eerste zwarte president van Zuid-Afrika, Nederland krijgt een paars kabinet, schaatser Johan Olav Koss heerst op de Olympische winterspelen. 1994 is het jaar waarin jodelkoningin Olga Lowina is overleden, net als schrijver A den Doolaard, fietser Louis Ocana, Nobelprijswinnaar Jan Tinbergen. En mijn schoonpa. Ik begin de wijn toch weer een klein wonder te vinden bij de combinatie met een eenvoudige chocoladetaart uit Italië. Verdomme, de wijn krijgt meer diepte, méér schakeringen en een aangename rondeur/zoetheid bij die taart. Over wijn kun je je een leven lang blijven verbazen.
Tenerina : chocoladetaart uit Emilia-Romagna
Dit Slow Food recept is van Antica Trattoria Volano uit Ferrara. Goed voor 12 personen.
Ingrediënten : 9 eieren, 300 gram poedersuiker, 30 gram bloem, 30 gram aardappelmeel, 300 gram pure chocolade en 250 gram boter.
Splits de eieren. Klop de dooiers los met de peodersuiker, de bloem en het aardappelmeel. Laat de chocolade en de boter au bain marie smelten en giet die bij het eierdooiermengsel. Voeg de stijfgeklopte eiwitten toe en meng alles zorgvuldig door elkaar. Giet de massa in een met bakpapier beklede vorm en bak ongeveer 40 minuten in op 150 graden voorverwarmde oven.
