Wie met de ogen van een econoom naar geld kijkt, onderkent meteen allerlei mogelijkheden voor toepassing. In de basis geef je geld uit, of je gaat ermee sparen. Of beleggen. Of investeren. De grap van een wijnkelder is dat dit samen gaat: je geeft geld uit om flessen in de kelder te leggen én je investeert in toekomstig genoegen. Soms zelfs in financieel rendement (wie wijn verkoopt), maar daar gaan we het hier niet over hebben. Er zijn niet zoveel wijnliefhebbers die een Fleurie de kans geven om acht jaar oud te worden. Jong is de wijn uitstekend te drinken en te genieten. Dus waarom laten liggen? Nou, bijvoorbeeld omdat je een liefhebber bent van wat meer belegen wijnen. Of omdat je die ervaring van een geouderde Fleurie wilt meemaken. De wijn kleurt bruin in het glas, vooral aan de randen. De neus heeft niet meer die expressieve fruitcocktail die de jonge Fleurie geeft. Maar wél… een steeds aanwezig doosje frambozen, dat is er nog steeds! Het kinderlijke plezier heeft plaatsgemaakt voor een impressie van een verlegen danseres die zichzelf overtreft, die lef heeft, zich laat zien en.. indruk maakt. Ik hou van zo’n belegen glas. Fluwelig en joyeus op de tong. Vloeibaar plezier. En ja… de gamay druif krijgt gerijpt duidelijk pinot noir karakteristieken. Een neus met een beetje stal. Een vluchtige impressie van mest, herfstbos, truffel. De zuren geven de wijn levendigheid. Zo’n acht jaar oude Cru de Beaujolais stemt tevreden.
Mooie vergelijkingen, Peter! Er is inderdaad niet een 'beter', hieren. Jong gedronken, of oud gedronken; beiden geven (ander) plezier. Als je niet open staat voor de ervaring van de geouderde versie dan krijg je de impressie van 'te laat' zijn. Het is (alweer) de verwachting die het plezier bepaalt.
BeantwoordenVerwijderen