Stel: je bent naar een mooi concert geweest van een befaamd
orkest. Daar praten we graag over. Om collega’s en familieleden deelgenoot te
maken van die ervaring. Een Champions League duel of wedstrijd van het Nationale
team? Een concert van de Toppers of balletvoorstelling van het Bolshoi Ballet? Dikke kans
dat we er tien jaar later nóg over praten als die ervaring positief was. Toch
wil ik hier een belangrijk punt maken. Voor ons alledaags welzijn en geluk zijn
de bakker, slager, groentenman en wijnhandelaar belangrijker dan de Geweldige
Artiest of Bekende Nederlander. En dat is precies zo met wijn. Die lang
gekoesterde Hoge Wijn die open gaat bij een diner ter gelegenheid van een
Kroonjaar… natuurlijk, da’s geweldig. Maar de wijn die we zorgeloos kunnen
openen, die we dagelijks (kunnen) drinken… de wijn die we combineren met eten
zoals dat nu eenmaal uitkomt… die wijn, is écht belangrijk. Château la
Bergalasse is zo’n wijn. Een wijn van bescheiden komaf - Côtes de Saint Mont - en
ook al een bescheiden predikaat: vin délimité de qualité supérieure. Midden
vorige eeuw ontstond deze kwalificatie tussen vin de pays en appellation d’origine
contrôlée in. Ik heb altijd véél sympathie gehad voor deze VDQS wijnen. De
kwalificatie is opgeheven met ingang van 2012, de jaargang 2010 is de laatste
die als VDQS op de markt kan worden gebracht. René van Heusen berichte dat de
Franse overheid eind 2007 besloot tot afschaffing van de VDQS. De gebieden die op
dat moment nog een VDQS status hadden kregen de keuze om door te gaan als AOC
(met strengere regels) of als IGP (indication géographique protégée), met minder
strenge productievoorschriften. Côtes de Saint Mont ging verder als AOC.
Château la Bergalasse is gemaakt van tannat, cabernet
sauvignon en cabernet franc. Bij een eerdere jaargang (1996) maakte ik mee dat
de wijn zich nu eens liefelijk presenteerde, dan weer heel bars. Dat kan liggen
aan mijn humeur, of bijvoorbeeld aan de combinatie met voedsel. Deze 1999
combineerden we met een gebakken varkenshaasje, krielaardappeltjes en rode
kool. Bruine rand en geëvolueerde kleur. Een boerse neus met nog duidelijk
zomerfruit, kruidnagel/laurier. Als je de neus in het glas steekt waan je je in
de tabakwinkel. Leer ruik ik ook. De wijn is nu volledig op dronk, lekker
soepel maar ook nog met veel spel. De wijn houdt spanning, zelfs na 13 jaar.
Didier Tonon heeft een wijn gemaakt die je onmiddellijk kunt schenken én fijn
kunt volgen in zijn ontwikkeling. Maar vooral een wijn die belangrijk is voor
alledaags welbevinden en geluk. Op deze website als ode aan de VDQS wijnen.
